Volgende fase van het aftakelingsproces?

Vanochtend deed Teun bij het opstaan direct haar behoefte. Ze sprong uit haar mand en ging meteen zitten poepen. Terwijl ze tot nog toe steeds bij de tuindeur ging staan blaffen als ze hoge nood had, reden waarom ik haar alleen nog maar op de ochtendwandeling meenam. Toen ik daarna toch met haar op stap wilde begon ze echt heftig tegenstand te bieden. Eenmaal buiten liep ze echt stap voor stap, alsof haar poten niet meer wilden. Uiteraard paste ik mijn tempo daaraan aan, tot ergernis van Baldr die heel hard begon te blaffen, wat van de weeromstuit weer irritatie opriep bij de buren. Voor een Schapendoes blaft Baldr niet overdreven vaak, maar als ze blaffen maken Schapendoezen nu eenmaal wel een hoop herrie. Gelukkig kan ik ze na een meter of honderd loslaten, wat direct de druk van de ketel haalt. Mogelijk heeft Teuns weerzin niets met aangelijnd volgen te maken, maar heeft ze gewoon last van stramheid. Loopt ze eenmaal los dan gaat ze na verloop van tijd van stap over in draf, en als we na een half uur de Haarlemmer Hout bereiken gaat ze zelfs zo nu en dan in galop over en begint met Baldr te stoeien. Vanochtend sprong ze zelfs ineens weer in de sloot, wat ze voorheen deed bij elke plas water waar ze in kon.