zondag 26 maart 2017

Ben los in de stadse buitenwijken

Waar men te rijk is om de hond buiten de eigen tuin uit te moeten laten zodat Ben niet moeilijk kan doen. Hij doet natuurlijk wel wat rechtgeaarde Schapendoezen niet laten kunnen, namelijk elke oprit inlopen en elk openstaand tuinhekje inglippen.
Ben me onderweg nog wel doodgeschrokken toen Ben een wandelaar aanviel die ik niet aan had zien komen doordat hij uit een tunnel opdook waar we doorheen wilden. Ben sprong blaffend om hem heen maar gelukkig gehoorzaamde hij mijn bevel terzake, waarop de wandelaar zich verontschuldigde voor het laten schrikken van mijn hond.

woensdag 22 maart 2017

Helaas

gebeurt er de laatste dagen niets dat het melden waard is. Ik loop uren met Ben, vooral in de schemering want dan vindt hij genoeg afleiding op zijn pad en nauwelijks mensen. Vanavond ging hij achter een ree aan en nu ligt hij totaal uitgeteld te pitten

maandag 20 maart 2017

Alweer geen bijtincindent


Moeten half uur op bus wachten. Ben durft er nu bij te gaan liggen, al blijft hij de boel in de gaten houden. Ik had hem los gelaten en zoals het een Schapendoes betaamt, ging hij aan mijn voeten liggen.
Op de terugweg zaten we in een bushokje te wachten, ik op het zitje met Ben voor me. Net als ik even de andere kant op kijk, duikt er pal voor Bens neus plotsklaps een vreemde jonge snuiter op, die hem begint te aaien. Maar Ben beet niet ook al vond hij het niet prettig.

zondag 19 maart 2017

Eerste staartincident Ben

Ik heb meer dan een halve eeuw ervaring met staarten en hoewel ik hier zeer klein behuisd ben, was er wat dat betreft dan ook nog niks gebeurd.
Vanochtend ging het dan toch mis en kwispelde Ben de beker om die ik net vol verse koffie had neergezet op het tafeltje met verse periodieken en ander papier.
Ben zover krijgen dat ik hem onder appèl kan houden als hij aangelijnd andere honden ziet, is tot nog toe niet mogelijk omdat ik hem nog niet los in de tuin kan laten. Degene die het hek eromheen zou zetten, is halverwege gestopt en komt telkens met een andere smoes ipv het af te bouwen.
Ik heb tot nog toe dan ook niet veel meer gedaan dan Ben los laten waar dat kan, anticiperen op wat hij doet en heel veel kilometers maken.

vrijdag 17 maart 2017

Ben los op de dorpsweggetjes


Bens bijterij valt dus wel mee, gezien het feit dat hij de bezoeker van mijn buurman wel wegjoeg maar niet beet. Ook het feit dat hij zich door een oud vrouwtje liet wegsturen toen hij haar hond aanviel, suggereert dat.
Ik durf hem daarom nu een flink stuk voor me uit te laten lopen  op de binnenwegen waar je door bochten iemand pas veel later ziet aankomen. Als Ben in de bocht zit, zie ik aan zijn reactie of er iets aankomt en op dat moment laat hij zich nog terugroepen.

donderdag 16 maart 2017

Blaffen veel groter probleem dan bijten

  • Bijtende honden blaffen niet, zegt het spreekwoord maar Ben doet beide.  De eerste weken was er weinig aanleiding tot blaffen en kon ik het afstoppen met een vermaning maar nu er meer recreanten rondlopen, springt hij om de haverklap in de blafstand. Hoort hij andere honden dan gaat hij na een tijdje van blaffen over in huilen. Hij blaft trouwens anders dan  mijn Schapendoezen, namelijk aan één stuk door terwijl die van mij blaf voor blaf produceerden, dus met een pauze ertussen en veel harder dan Ben.


dinsdag 14 maart 2017

Finagle's Law of Dynamic Negatives

Vanmiddag onderworpen aan deze natuurwet , die stelt dat alles wat fout kan gaan, fout gaat op het allerslechtste moment.
Eerst kwam de beheerder langs om me iets mee te delen, wat ik buitendeurs doe omdat Ben er anders doorheen blaft.
Daarna was ik in de slaapkamer bezig toen ik iemand heel hard Ben hoorde roepen. Ik stak mijn hoofd door het raam en zag een jonge Pool bij het hek van de buurman staan, die niet thuis was en Ben heet.
Dat riep ik tegen hem en ging weer verder waar ik gebleven was. Ik hoorde Ben wel blaffen maar het duurde even voordat het tot me doordrong dat zijn geblaf steeds verder weg klonk. Bleek dat ik de deur niet goed afgesloten had na genoemd gesprek en Ben bezig was de Pool te verjagen.Gelukkig zijn Polen dat gewend en kon ik Ben terugroepen.
De eerste keer dat ik de deur niet goed sluit, gebeurt exact op het moment dat er voor het eerst een vreemde buiten Ben staat te roepen.

maandag 13 maart 2017

Ben nu volleerd busreiziger


  • Vandaag weer met de bus bezig geweest. Ben is er nu zo aan gewend dat hij tussen de banken kan zitten en zelfs gaat liggen bij de uitgang.

Ben beloert de buren

Het mooie weer lokte de seizoensbewoners naar hun recreatieverblijven, wat het hele weekeind geloop en getimmer gaf. Ben bleef zowat continu op die plek naar buiten zitten turen. En ik was zowat de hele dag bezig zijn commentaar bij wat hij zag te dempen.

zaterdag 11 maart 2017

Ben begint zich thuis te voelen

Voordat we gisteren vertrokken, heb ik eerst nog twee uur gewandeld met Ben om de druk van de ketel te halen en hem  's avonds nog even los laten hollen in het bos. Daarna was hij zo moe dat hij als een blok in slaap viel en zich eindelijk geheel ontspande. Tot nog toe had hij namelijk alle nachten halfwakend doorgebracht.
Vandaag schrok hij ook niet meer op zodra ik bewoog en liep hij ook niet meer telkens mee als ik binnen een paar stappen heen en weer zette.
Vanavond tegen elfen liep hij zelfs ineens de slaapkamer in en ging in zijn mand liggen.

vrijdag 10 maart 2017

Bens vuurproef

Bens afstammingsbewijs was aangetekend verstuurd, waar de post tegen de negen euro voor vraagt maar waarvan ze de verrichting zelf overlaat aan het kassameisje van de supermarkt in een dorp tien kilometer verderop, die me het stuk gaf maar vergat dat ik ervoor moet tekenen, wat ik dus niet deed!
Met het openbaar busvervoer kostte me het 2,5 uur om het te bereiken en 3,5 uur om weer thuis te komen, doordat ik een andere route nam. Uiteraard moest Ben mee.
Om tien uur vertrokken we en om halfzes waren we weer thuis. We hebben in zeven autobussen gezeten, waarvan er drie vol kinderen zaten! Eentje was zelfs zo'n kleine "buurtbus" met acht zitplaatsen. We stapten er bij het station in met na ons nog 14 kinderen van een jaar of 15. We moesten er pas 28 minuten later uit. Ik zat helemaal achterin met Ben in een hoekje gepropt. Hij kon door de achterruit kijken en deed dat ook dus zag telkens honden. Gelukkig liet hij zich steeds het zwijgen opleggen.
Op weg naar de bus zag Ben een vuilnisbak op de weg door het bos staan die er gisteren nog niet stond. Hij verstarde totaal en probeerde het weg te blaffen. Ik zei hem door te lopen en deed dat zelf. Uiteindelijk liep hij er in een grote boog omheen en omdat ik ondertussen stil was blijven staan, bevond de bak zich nu tussen ons in. Toen ik floot, kwam hij terug maar boog eerst af naar de bak, rook eraan en kwam pas daarna aan de voet. Aan het eind van het pad staat een stenen beeldje in de vorm van een leeuwebek waar Ben eerder al doodsbang voor bleek. Omdat ik nog een klein halfuurtje op de bus moest wachten, ging ik op het beeldje zitten in oppositie van de bek en bleef daar net zolang zitten tot Ben bij me kwam en aan het beeldje durfde ruiken en dat uiteindelijk ook aan de voorkant durfde.
Overigens had dit ook een tragisch verhaal kunnen zijn omdat ik tijdens de wandeling door het bos één moment niet oplette, terwijl Ben op het fietspad liep, zodat een oudje achterop kon komen en rakelings langs Ben fietste, die gelukkig net stond te ruiken.

Ben blijft bijten



Gelukkig nu alleen in botten

donderdag 9 maart 2017

Ben bijt hondje dood


Nou ja, een dood hondje. Hij heeft er een week lang tegen lopen grommen maar vandaag durfde hij hem dan eindelijk te grijpen.

Met Ben in de bus

Héél vroeg wakker geworden door orenklapperij van Ben. Omdat hij maar bleef schudden met zijn kop en aan zijn oor zat te krabben maar ik niks kon vinden, besloot ik de dierenarts te raadplegen, wat een wandeling van vijf kilometer door de regen betekende. Dankzij de regen kwamen we geen hond tegen. Onderweg Ben afgeleerd te trekken aan de lijn. Om de dokter  te bereiken, moesten we dwars door de stad lopen en omdat we er toch langs kwamen, bracht ik gelijk maar een bezoek aan de sigarenwinkel en vervolgens de dierenwinkel, die twee Schapendoesteven bezit. Ben zag ze wel maar begon er geen blafpartij tegen. De dokter vond Ben maar mak vergeleken met sommige andere Schapendoezen in zijn praktijk. Hij had er zelfs een die hij zonder muilkorf om niet durfde te benaderen.
Op de terugweg besloot ik de bus te nemen om te zien of dat kon met hem. Dat kon dus.

woensdag 8 maart 2017

Alweer een week bezig met Ben

Jammer genoeg is het hek om mijn tuin nog altijd niet geplaatst, zodat ik ook nog niet echt goed met hem aan het werk kan. Hij is gelukkig wel leergierig en houdt het los volgen aan de voet steeds langer vol, zelfs als ik met mijn hand in mijn zak loop zodat hij de beloning niet meer zien kan.
Ook begint hij af te leren eerst om zich heen te kijken waarom ik hem roep voordat hij er gevolg aan geeft. Hij reageert zelfs al op een zacht fluitje. Het dringendste dat hij leren moet, alleen thuis blijven, zal ook het moeilijkste zijn want hij begint al te jammeren als ik 1 seconde achter de deur verdwijn. Hij reageert op alles wat ik doe. Als hij ogenschijnlijk ligt te slapen en ik verander van houding zit hij gelijk al rechtop.


maandag 6 maart 2017

Ben begint los te komen

Tot nog toe liet Ben zich niet verleiden tot trekspel maar liet het bij dom happen in de speeltjes die ik hem voorhield en het ophalen ervan als ik ze wegwierp maar nu bleef hij het dan eindelijk vasthouden als ik het greep en eraan te trekken onder veel gegrom. Hij is wel erg ruw met zijn bek en zeker nogal onervaren hiermee want mijn vingers raakten nogal eens beschadigd tussen zijn tanden bij het verhappen.
Verder begint hij al een aantal seconden het "los volgen aan de voet" vol te houden en kan ik hem ook al met succes bevelen te stoppen met blaffen.
Voor de zekerheid lijn ik hem aan als ik mensen zonder hond aan zie komen want hij gaat nogal tekeer tegen hen.
Dat deed ik vanmiddag ook toen er iemand met een kleine hond aankwam, maar ik had helaas te laat in de gaten dat ik op glibberige grond stond zodat Ben me subiet van de sokken trok toen hij het hondje zag en me een modderbad bezorgde.

zondag 5 maart 2017

Ben lijdt aan paedofobie


Vanochtend kwam ons een holler met hond tegemoet waar Ben tegen tekeer ging maar wel bij uit de buurt bleef omdat de hond met gelijke munt betaalde. Terwijl ik met zijn baas praatte probeerde zijn hond vriendschappelijke betrekkingen aan te gaan maar Ben gaf niet thuis. Na een tijdje zag ik de holler weer terugkeren en ik besloot Ben aan te lijnen om te zien hoe hij deed. Nu reageerde hij veel agressiever en de andere hond van de weeromstuit ook. Ben probeerde de hond zelfs te bijten toen die te dichtbij kwam. Zijn eigenaar vond dat ik Ben beter los kon laten, waar ik het roerend mee eens was. Toen lijnde hij zíjn hond aan omdat er een fietser aankwam want dat was zijn probleem.
Vanmiddag  kwamen we voor het eerst kinderen tegen. Ben zag ze al uit de verte en ging helemaal door het lint. Hij verviel in een razernij waar ik geen vat op kreeg. Reageerde nergens meer op. Tegen honden doet hij dat ook maar daar is de oplossing dus hem gewoon loslaten, wat me bij kinderen geen goed idee lijkt.
Nu ligt hij bij te komen op de bank.

zaterdag 4 maart 2017

Ben gaat los


Na vanacht durfde ik het aan Ben los te laten. We kwamen vijf grote honden tegen en zoals ik al vermoedde was het probleem met Bens agressie aan de lijn tegen andere honden gelijk over. Hij stormde wel luid blaffend op ze af maar toen de honden geen krimp gaven en in plaats daarvan op hem afstoven koos hij het hazepad. Alleen een Drentse Patrijs raakte onder de indruk maar toen hij ernaar begon te happen greep zijn vrouwtje in, hief haar hand op en riep streng "weg jij" tegen hem. Tegen de verwachting in viel hij haar niet aan maar ging inderdaad weg.
Hij was dolblij dat hij los kon. Gek genoeg voor een gecastreerde reu sprong hij ineens tegen me aan, omklemde mijn been met zijn voorpoten en begon te rijen. Wat maar weer eens bewijst dat castreren een belachelijke ingreep is.

De derde nacht

Had Ben tot nog toe naast de voordeur liggen slapen, met zijn neus bij de kier, nu ging hij ineens op het voeteneind van mijn bed liggen met zijn kop op mijn voeten.
Gelukkig ging hij na een uurtje in z'n eigen mand liggen maar toen ik vanochtend wakker werd lag hij weer op het voeteneinde. Vannacht nog wel wakker geworden omdat hij als een wolf aan het huilen was, met zijn kop omhoog. Alle andere honden in de omgeving waren aan het blaffen en hij wilde daar blijkbaar bovenuit komen ofzo.
Hij heeft ook het echte jachtinstinct van de oerschapendoes want toen we vanochtend in het bos een muis z'n holletje in zagen vluchten, aarzelde hij geen moment maar begon gelijk met uitgraven.
Wat me wel de keel uit begint te hangen,  is zijn geblaf op alles wat hij ziet of hoort. Zo ging hij vreselijk tekeer tegen een uit zicht passerende horde kakelende hollers. Dus dat is het eerste wat ik de kop in ga drukken met behulp van mijn scheidsrechtersfluitje.

vrijdag 3 maart 2017

Tweede dag herplaatsing

Ben begint zich thuis te voelen en heeft de bank in beslag genomen. Zelf moet ik nog aan zijn naam wennen want ik betrap me er steeds op dat ik Baldr tegen hem zeg.
De tweede nacht verliep wat rustiger al stond hij nog wel een paar maal op.
Gisteren zes lange wandelingen gemaakt en vandaag weer en gelukkig kwamen we geen hond tegen. Helaas gaat hij ook tekeer als hij geblaf hoort, wat op zich normaal is voor Schapendoezen al overdrijft hij het ontzettend.
Vandaag kwamen we een holler tegen maar gelukkig zag ik die eerder zodat ik zijn aandacht op mij kon vestigen. Even later stuitten we echter op een oud vrouwtje dat midden in het bos stilstond en dat gaf aanleiding tot een blafpartij. Toen er ook nog een oud mannetje op krukken aan kwam strompelen werd hij woedend en had ik al mijn kracht nodig om te voorkomen dat hij het aanviel.

donderdag 2 maart 2017

Thaile: de langstlevende van mijn laatste nest Schapendoezen

Thaïle heeft het heel zwaar gehad in haar jeugd omdat ze nog geen half jaar oud, gestolen werd door een kamper en pas maanden later teruggevonden werd, zo uitgehongerd dat ze als Maltezer Leeuwtje aan een oud vrouwtje verkocht was.
Daarna kwam ze in Duitsland terecht bij een fokker waar ze twee nestjes wierp. Van haar laatste nest bleven er maar twee in leven. Momenteel heeft ze 250 nakomelingen. Ze wordt dit jaar vijftien

Bang voor een speelgoedhondje

Vanochtend liet ik Ben dit hondje zien. Hij hapte ernaar en beet erin zodra ik het bewoog en als ik het weggooide bracht hij het terug. Daarna ging ik hem uitlaten en zette het hondje op de bank. Aan het eind van de middag zat ik naar een nieuwe aflevering van de Trumpstory te kijken terwijl Ben naast me zat toen hij ineens begon te grommen naar dat hondje. Toen ik het pakte deinsde hij achteruit tot onder de tafel. Ik gooide het hondje toen voor hem op de grond en daar schrok hij zo van dat hij omhoogsprong en de tafel omverwierp en nu is hij zo van streek dat hij niet eens een hondenkauwworstje wilde aannemen terwijl hij daar eerder nog dol op was. Zelfs een stukje kalfsleverworst weigerde hij.
Om de spanning te ontladen ben ik maar wat gaan wandelen maar eenmaal terug ging hij timide liggen slapen met zijn rug naar de plek waar het hondje zat dat ik natuurlijk al uit zicht gebracht had.
Héél jammer want ik was juist zo blij iets gevonden te hebben waar hij met mij mee wilde spelen.

De eerste nacht


Ben kreeg zijn mand mee maar meer dan zitten wil hij er niet in. Slapen doet hij ernaast. Vannacht sliep hij aan het voeteneind van m'n bed, stond een paar maal op, liep een rondje en ging weer liggen. Om zes uur begon hij ineens te piepen, aan de deur te krabben, en aan de openstaande kier van het raam te snuiven. Ik dacht dat hij naar huis verlangde dus bleef ik in eerste instantie liggen maar hij begon zo'n kabaal te maken dat ik toch maar opstond en met hem naar buiten ging. Bleek dat hij dringend moest plassen.

woensdag 1 maart 2017

Bens aankomst


Vanmiddag kwam Ben dan eindelijk. Eerst hebben we nog samen met de vorige eigenaar een wandelingetje gemaakt om de spanning van de autorit te ontladen. Gelukkig ontging het hem dat zijn mensen er vandoor gingen omdat hij gulzig een rondslingerend oortje aan het verorberen was. Toen hij het in de gaten kreeg ging hij los zoals alleen schapendoezen dat kunnen, met oorverdovend geblaf dus. Met een flink bot kon ik hem echter op andere gedachten brengen. Dat had hij binnen een uurtje verslonden waarna ik een lange wandeling met hem maakte. Voor mij de eerste keer dat ik met een aangelijnde schapendoes wandelde, wat ik niet voor herhaling vatbaar vind maar waar ik waarschijnlijk nog maanden mee door moet gaan.
Daarna ben ik even gaan liggen, waarbij Ben zich aan mijn voeten neervleidde en geduldig wachtte tot ik weer opstond maar nu staat hij de hele tijd voor de deur te dralen omdat hij weer naar huis wil.

Bens bijterij

Ben werd op 19 augustus 2012 met de keizersnee gehaald, samen met zijn broertje. Toen hij acht maanden was, beet hij op straat een kleuter van drie en tot op heden heeft hij nog drie andere kinderen gebeten, drie fietsers van hun fiets afgetrokken, vijf volwassen mannen in hun schouder (!) gebeten en ook nog zijn eigenaresse plus haar zoon. Die had middels antiblafbanden, halti's, tuigen, snuitjes, muilkorven en castratie geprobeerd hem het bijten af te leren maar was tot de conclusie gekomen dat het haar niet zou lukken de hond te veranderen en bood hem daarom voor herplaatsing aan.
Dat trok mijn aandacht en toen ik bij mijn bezoek aan de hond met eigen ogen zag hoe hij bij het uitlaten een fietster greep en van haar fiets aftrok, besloot ik direct deze hond te nemen.
Morgen komt hij.