Zoals al mijn Schapendoezen heeft ook Teun voor de meeste tijd van haar leven los gelopen. Ik lijn ze alleen aan als het echt noodzakelijk is. Wat met Teun nooit problemen gaf, zodra ik haar aanlijnde liep ze gedwee naast me mee, ze trok nooit de lijn stak. Zodra ik haar los liet ging ze voor me uitlopen. Sinds ze echter in haar hoofd gezet heeft dat ze meters achter me moet lopen, wil ze niet meer aangelijnd volgen. Ik moet continu aan de lijn trekken om haar in beweging te houden en dat gaat dan echt voetje voor voetje. Zodra ik haar loslaat en ze een meter of tien achter raakt, gaat ze over in mijn tempo. Soms blijft ze ergens zolang aan ruiken dat ik uit zicht raak,wat ik meestal direct merk omdat ik steeds omkijk. Na een tijdje komt ze dan in galop op me af stormen en botst tegen me aan, duurt me dat te lang dan loop ik terug, want ze vergist zich wel eens in de richting na lang ergens aan ruiken. Dan loopt ze eerst een eind terug, maar als ze me niet binnen een bepaalde afstand vindt, keert ze alsnog om in de goede richting, tot nu toe althans. Vanochtend brak me die aanpak echter lelijk op toen ik haar halverwege de Haarlemmerhout niet meer terug kon vinden. Bleek ze helemaal terug naar het Rozeprieel gelopen, ruim twee kilometer, waarbij ze tweemaal een drukke vierbaansautoweg moest oversteken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten