Teun stribbelt tegen

De vachtverzorging van een Schapendoes is een dagelijks terugkerend gebeuren. Kammen met een kam is daarbij uit den boze, borstelen het beste. Voordat ik mijn Schapendoezen borstel volg ik altijd het voorschrift van P.M.C. Toepoel en kam de vacht met mijn vingers uit op klitten en dingen die er niet in thuishoren, wat werkelijk van alles zijn kan. Behalve allerlei zaden, takjes en blaadjes heb ik o.a. al eens een stuk prikkeldraad,  huisjesslakken en zelfs regenwormen uit de vacht verwijderd. Vooral de poten en voeten vergen daarbij extra aandacht omdat die het meeste contact te verduren hebben en klitvorming tussen de tenen en onder de bal van de voet heel snel hinderlijk worden. Vervelend genoeg zijn dat ook de gevoeligste plekken om te ontklitten en ik train pootverzorging dan ook van begin af aan erin. Helaas kreeg ik Teun pas toen ze twee jaar was en moest ze er toen nog aan wennen dat ik onder haar poten keek. Waar Baldr het gelaten ondergaat, heeft Teun er altijd moeite mee blijven houden  dat ik haar poten behandel, wat ze uit door haar poten weg te trekken of in mijn handen te bijten. Pootverzorging was dus altijd al een worsteling, waarbij ze  naarmate ze ouder wordt steeds meer opgewonden raakt. Nu ze zo oud is vind ik dat tegenstribbelen eigenlijk te bezwaarlijk worden, zodat ik ook maar voor de weg van de minste weerstand gekozen heb en voortaan klitten niet meer ontwar maar gewoon afknip. Inmiddels heb ik dusdoende haar voorpoten geheel onthaard, zodat het lijkt alsof ze op twee stokjes i.p.v. voorpoten loopt.