vrijdag 25 januari 2013

Dooi doet Teun de das om

Dat Teun in rondjes loopt weerhoudt haar er toch niet van te komen waar ze wezen wil. Ze volgt me ook nog wel, want als ik in de keuken bezig ben komt ze daar rondjes draaien en nu ik hier zit te tikken staat ze weer hier. Voor een Schapendoes is het gedraai ook niet echt een bezwaar en als dit het enige effect van de hersenbloeding was, zou het niet eens de moeite waard zijn om over naar huis te schrijven. Direct Levensbedreigend is echter het niet meer kunnen drinken omdat ze haar bek niet wijd genoeg sperren kan. Als ik haar bek open en er wat in stop, kauwt ze wel en slikt ze het in, maar met water gaat dat niet. Donderdagochtend had ze zo´n dorst gekregen dat ze steeds in de waterbak in de tuin ging staan. Gelukkig lag er nog sneeuw, dus heb ik haar een aantal sneeuwballetjes gegeven, waar ze enthousiast op ging kauwen en er zienderogen van opknapte. De rest van de dag heb ik regelmatig een bakje water voor haar bek gehouden en met mijn vingers water naar binnen gesprenkeld en uiteindelijk begon ze te smakken en haar tong weer wat te bewegen richting water. Verder kon ze gisterenavond haar bek net ver genoeg opensperren om brokjes voer uit mijn hand te pakken en en op te eten. Ook heb ik met een spuitje wat water in haar bek gespoten, maar inslikken deed ze het niet. Vanochtend slaagde Teun er nog steeds niet in haar bek wijd genoeg te openen om haar tong in staat te stellen water naar binnen te hevelen. Als ik een bakje water vlak onder haar neus hou, maakt ze wel likbewegingen met haar tong maar het blijft binnensbeks. Ze stond vandaag van de dorst weer midden in de drinkbak, maar na een paar sneeuwballen was haar dorst blijkbaar voldoende gelest en ging ze al draaiende naar haar slaapplaats om te gaan slapen. Vanavond pakte ze de sneeuwballetjes zelfs al gretig uit mijn hand wat betekent dat ze haar bek weer wat wijder open krijgt! Op dit moment is haar dorst dan ook voldoende gelest en is ze op haar normale slaapplek weer gaan liggen slapen. Maar als de dooi de sneeuw morgen doet smelten gaat dat revalidatieproces niet snel genoeg!

donderdag 24 januari 2013

Teun door zware beroerte c.q. hersenbloeding getroffe

Teun is niet mijn eerste Schapendoes die dit overkomt en ik maak me dan ook geen illusies wat de afloop hiervan betreft. Ze had in de lente al een lichte aanval gehad, waardoor ze zich alleen in linksom draaiende cirkels voortbewegen kon,  afgewisseld met een aantal meters rechtuit lopen. Als ze achter Baldr aan holde kon ze dat echter wel weer volhouden zover als hij ging. Voor de zekerheid heb ik haar toen helemaal laten onderzoeken, om uit te sluiten dat ze misschien rondjes liep vanwege kiespijn ofzo. De conclusie was toen dat het duidelijk iets met de hersenen te maken had. 

Nu heeft ze echter een zwaardere klap gekregen. Over een maand wordt ze veertien, en waar je bij een jongere hond wilt weten wat de oorzaak exact is, vindt ik het op deze leeftijd belangrijker wat de uitwerking er van is en hoe de vooruitzichten zijn. Ik ga haar niet meer ergens heel ver weg aan een hersenscan onderwerpen omdat elke oorzaak toch weinig verschil in tijd meer kan maken. 

Maandag realiseerde ik me dat ze sinds zondag niet meer gegeten en waarschijnlijk ook niet meer gedronken had. Toen ik haar wat voorhield reageerde ze er totaal niet op, maar toen ik haar bek opende en het erin  stopte begon ze wel enthousiast op te eten. Verder liep ze nu ineens alleen nog maar rondjes, maar wel steeds sneller en met kleine sprongetjes van haar linkervoorpoot ertussen door. Ze ging door tot ze zo moe was dat ze ging liggen en in slaap viel. Na een paar uur werd ze echter al weer wakker en bleef de hele verdere nacht rondjes lopen. Dinsdag direct de dokter  gebeld, en vandaag kon ik langskomen. Toen had ze dus bijna onafgebroken in lichte draf rondjes gedraaid. lichamelijk is ze namelijk in topconditie. 

Bij de dokter gelijk gewogen en ze was anderhalve kilo afgevallen. Bij de balie stond een vrouw in tranen en tuiten af te rekenen omdat ze net haar oude hond van vijftien had laten inslapen. Terwijl ik zat te wachten stapte er een oude man met een hele oude Golden Retriever binnen, die zei dat zijn hond dertien was en dat hij straks alleen de deur uit zou lopen omdat het zo niet verder ging. Daarna stapte er een familie met een verdoofde oude terrier uit de wachtkamer, die het waarschijnlijk ook niet zou redden. Blijkbaar had de dokter die woensdag gereserveerd voor hopeloze oudjes. 
Met een spuit Prednoral plus en pillenkuur van een week is ze weer mee naar huis gegaan, om te kijken of er  verbetering optreedt. Zo niet dan zal ze net geen veertien meer worden.

Overigens weet ik zeker dat Teun zelf begrijpt dat er iets mis is en dat ze niet komt waar ze naar toe wil en daarom gaat versnellen. Omdat ze zich alleen linkerrondjes draait loopt ze zich zo nu en dan ergens in huis vast in een hoek, al heb ik alles zo veel mogelijk veilig gesteld, maar als ze toch vastloopt roept ze nog wel mijn hulp in met een paar schelle blafjes die Baldr althans direct naar haar toe doen snellen.

donderdag 17 januari 2013

Dol op sneeuw

Hoe het met andere honden zit, weet ik niet, maar Schapendoezen zijn dol op sneeuw, althans die van mij dan. Nu er weer sneeuw in de tuin ligt is Teuntje bijna niet meer naar binnen te krijgen. Ze staat de hele tijd aan de sneeuw te ruiken, nu eens hier dan weer daar. Kan natuurlijk ook zijn dat ze absoluut niet meer snapt waarom de tuin ineens zo anders ruikt. Baldr is ook blij met de sneeuw, maar die gaat er niet aan ruiken maar wrijft zijn kop er doorheen.

Tien jaar geleden, toen zijn nest geworpen werd, hadden we ook zo´n sneeuwperiode. Eerst was het juist heel warm, boven de tien graden, zodat ik de welpjes in december al in de tuin kon laten spelen. Wat ze geweldig leuk vonden en al snel stonden ze elke dag zodra ze wakker werden aan de tuindeur te krabben om naar buiten te kunnen. Op een dag had het zo lang zo hard geregend dat de hele tuin een paar centimeter onder water stond. Toen ik de deur open deed, wilden ze zoals gebruikelijk naar buiten hollen, maar deinsden terug van de waterplas. Pas na veel aarzelen ging Baldr, de geboren leider van het stel, op onderzoek uit, daarna volgde Thaïle, de nummer twee, maar allebei vonden ze het maar niks het hele stel taaide af en ging van de weeromstuit de woonkamer maar verkennen.
Een week later had het ineens heel veel gesneeuwd en lag de hele tuin onder een dikke sneeuwlaag. Toen ik de tuindeur open deed in de verwachting dat hun instinct ook nu weer zou waarschuwen dat het buiten niet pluis was, stormden ze tot mijn verbazing allemaal tegelijk de sneeuw in. Het leken net kleine kinderen, ze gingen nog net geen sneeuwballen gooien, maar speelden duidelijk wel met de sneeuw. Binnen een paar minuten kregen ze echter zienderogen last van de kou, maar in plaats van terug het warme hol in te lopen liepen ze alle zeven kleumend een andere kant op. Een levensbedreigende situatie natuurlijk, want zulke jonge hondjes kunnen nog geen warmte vasthouden. Ik moest ze dus bliksemsnel bijeenrapen en op de een of andere manier weer warm zien te krijgen. Terwijl ik bedacht hoe stormde Teun, die binnen was gebleven, ineens met een bloedgang langs me heen, holde helemaal naar het eind van de tuin, weer terug naar binnen, gelijk weer naar buiten en naar het eind van de tuin, en dat een heel aantal keren achter elkaar. De welpjes zagen haar allemaal en begonnen achter haar aan te hollen, heen en weer en na een paar keer verdwenen ze allemaal naar binnen. Blijkbaar had Teun op de een of andere wijze begrepen dat haar jongen aan het bevriezen waren en wist ze ook nog hoe ze ze op moest warmen en naar binnen moest krijgen. Zelf had ik het niet beter kunnen doen. 
Toch een bewijs dat onze honden nog steeds in staat zijn zonder hulp van de mens hun jongen groot te brengen, zelfs in winterse omstandigheden!


dinsdag 15 januari 2013

Baldr jaloers

Schapendoezen zijn heel aanhankelijke honden en des te meer je er hebt des te moeilijker ze allemaal even veel aandacht te geven. Eigenlijk zou je niet meer dan één Schapendoes tegelijk moeten hebben, maar als je zelf je volgende hond wil fokken, heb je er toch al snel meer dan eentje.
Ben ik blij dat ik eindelijk weer de aandacht van Teuntje krijg, gaat Baldr ineens dwarsliggen. Hij kan gewoon niet hebben dat ik Teuntje extra vertroetel en gaat dan proberen zich ertussen te wringen. Ik stuur hem dan even naar zijn mand, maar vandaag had hij iets nieuws bedacht. Hij ging ineens mank lopen. Ik uitvoerig zoeken waarom maar kon niets vinden. Toen ik met hem naar buiten ging en hij de sneeuw ontdekte was er ineens geen sprake meer van kreupelheid.
Volgens mij deed hij blijkbaar alsof om meer aandacht te krijgen.

zaterdag 5 januari 2013

Teun helemaal terug van geestelijk weggeweest

Het hele afgelopen jaar verzonken geweest in haar eigen wereldje, maar nu staat ze ineens weer naast mijn stoel aandacht te vragen. Echt geweldig om ineens weer contact te krijgen met een hond die je wat dat betreft al had afgeschreven. Ze bewees gisteren ook weer eens mijn stelling dat hoogbejaarde Schapendoezen misschien slechter zien en horen maar daarentegen wel scherper gaan ruiken. Er zit al een tijd een zwerfkat in mijn tuin vanwege mijn muizenkolonie. Daarom had ik gisteren een bakje kattevoer  gekocht en om te voorkomen dat mijn honden het opvraten in een hoekje van de tuin verstopt onder een tuinmeubel waar die kat wel maar mijn honden niet bij konden komen dacht ik. Toen ik Teun echter een tijdje later de tuin in liet, liep ze direct linea recta ernaartoe en kroop op haar buik eronder om het te pakken te krijgen, terwijl Baldr het helemaal niet  in de gaten had.
Ze verzint ook ineens weer nieuwe dingen. Zo heb ik een grote waterbak van een meter doorsnee in de tuin voor de vogels waar ze al tien jaar netjes omheen loopt maar vanochtend ineens middenin stond.

donderdag 3 januari 2013

Teun terug van geestelijk weggeweest

Het akeligste van hoogbejaarde Schapendoezen vind ik wel het verloren gaan van het contact ermee. Op een gegeven moment raken ze geestelijk afwezig wat dat betreft, lijkt het wel. Teun begon begin dit jaar duidelijk af te haken. Ze werd hoe langer hoe minder aanspreekbaar en ging steeds meer haar eigen gangetje en mij uit de weg. Het leek wel af ze niet meer begreep wie ik was. Baldr daarentegen kreeg steeds meer belangstelling van haar. Als ik met hem was wezen wandelen werd hij bij thuiskomst uitvoerig verwelkomd door haar, terwijl ze aan mij helemaal geen aandacht meer besteedde. Ook verder had ze geen aandacht meer voor me, ze liep de hele dag door het huis te dwalen, afwisselend overal omheen lopend en rondjes draaiend om haar eigen as. Vooral het laatste hield ze heel lang vol, steeds sneller draaiend met zo nu en dan een sprongetje ertussen. Soms sloeg ze bij het draaien met haar kop tegen het meubilair, soms kwam ze al draaiend bij Baldr in de buurt en begon ze die ineens aan te vallen, niet agressief maar speels. Als hij langs haar glipte, greep ze hem ook vaak bij zijn achterpoten, waarna ze hem dan achtervolgde. Verder hield ze hem steeds in het oog, als hij de tuin in stormde omdat er een kat zat, liep ze direct hard hollend achter hem aan en als hij ergens stond te snuffelen kwam ze ook direct mee ruiken, maar als ik haar aandacht probeerde te trekken, ontweek ze me voortdurend. 

Omdat ik dacht dat ze misschien vanwege pijn rondjes draaide, heb ik haar uitvoerig door de dokter laten onderzoeken en een kuur met pijnstillers gegeven om te kijken of ze er dan mee zou stoppen. Wat niet het geval was, waardoor ik concludeerde dat ze het blijkbaar deed omdat ze het leuk vond. Wat me in de loop van het jaar wel opviel was dat ze toch in mijn buurt bleef bij het rondjes draaien. Als ze in de kamer aan het draaien was en ik in de tuin aan het werk ging stond ze na een tijdje ook in de tuin te draaien en als ik in de keuken of de slaapkamer was, doemde ze ook daar op.

Maar met het nieuwe jaar veranderde haar gedrag ineens weer terug naar de oude Teun. Ze ziet me nu weer staan, volgt me met haar ogen en als ik in de keuken ben, zie ik dat ze met haar ogen mijn handen blijft volgen en zodra ik Baldr wat geef maakt ze ook weer kenbaar dat zij ook wat wil. Ze reageert ook weer op balletjes die ik langs haar rol door erachter aan te gaan en ze te pakken, maar terugbrengen doet ze niet meer.

Nu maar hopen dat het geen tijdelijke opleving is.