zondag 23 april 2017

Ben geslaagd voor de padvindproef

(niet ik maar mijn hond dus).
Vanaf mijn eerste Does ging ik altijd in het wildweg wandelen zonder acht te slaan op de route omdat ik wist dat ik alleen maar mijn schapendoes hoefde te volgen om weer terug bij het vertrekpunt te komen.
Uiteraard moet je hond hiervoor los voor je uit lopen, wat in Bens geval nogal problematisch is vanwege zijn aanvalsdrift. Dankzij het weer durfde ik het echter vandaag aan met Ben los in het bos te gaan. We beklommen één van de hoogste bergen van Nederland en na bijgekomen te zijn van de klim nam ik de proef op de som. Tot mijn teleurstelling liep hij de berg af in een richting die haaks stond op de richting waaruit we kwamen en voerde hij me langs wegen die ik nog nooit betreden had maar wonder boven wonder bevonden we ons ineens weer op voor mij bekend terrein en nu ik het op de kaart nakijk, blijkt hij ook nog de kortste weg genomen te hebben. Heen had ik namelijk een fikse omweg genomen.

zondag 16 april 2017

Bens blik geblokkeerd

Ben blijkt bijzonder hardleers. Binnenshuis stuur ik hem nu al 45 dagen om de haverklap van zijn uitkijkpost binnenshuis weg om hem er vijf minuten later weer te zien staan.
Dus nu heb ik maar een gordijn voor het raam gehangen om te zien of dat werkt.
Ben stond daarna eerst een tijd naar mij te kijken maar ging vervolgens eindelijk op z'n bank liggen slapen.

zaterdag 15 april 2017

Ben blijft bang binnen

Binnen blijft Ben continu naar buiten loeren totdat ik hem daar wegstuur. Dan gaat hij opgewonden zitten hijgen in een hoekje totdat hij iets hoort en weer op de uitkijk gaat staan.
Gek genoeg voelt hij zich in de tuin daarentegen inmiddels volkomen veilig. Hij ligt er rustig op een bot te knagen wat hij binnen beslist niet durft.
Ik zit de afgelopen dagen dan ook behoorlijk te blauwbekken in de tuin.


vrijdag 7 april 2017

Ben alleen thuis gebleven zonder te blaffen

Tot nog toe begon Ben met blaffen zodra ik de deur tussen ons dicht deed en hield hij pas op wanneer ik de deur opende.
Ik liet hem daarom dan ook nauwelijks alleen thuis. Hoogstens voor een paar minuten om  met buren te praten of post bij de boer op te halen.
Vanwege het gunstige want gure weer (wat toeristen weg hield) kon ik Ben vandaag heel veel los laten en hij genoot daar met volle teugen van.
Eenmaal terug liet ik hem alleen achter om de post te halen en tot mijn verbazing bleef het stil nadat ik de deur achter me dicht gedaan had. Ik ben een dikke vijf minuten weggebleven maar Ben liet zich niet horen.
Op dit moment ligt hij zelfs ontspannen te slapen ipv naar buiten te loeren tot het donker is, wat hij tot nog toe deed.

donderdag 6 april 2017

Ben begint zich thuis te voelen

Tot nog toe stond Ben binnen meestentijds strak van de spanning door de ruiten te gluren en gaf het geringste geluid hem aanleiding tot aanslaan. Gisteren gaf hij er echter ineens de brui aan om zich in plaats daarvan met een bot bezig te houden.
Ook vandaag ging hij na het wandelen niet meer op de uitkijk zitten maar lekker liggen slapen.
Hij durft nu zelfs in de tuin op zijn bot te knagen.

dinsdag 4 april 2017

Ramp voorkomen


Bij het omgorden van de halster ontdekte ik dat het aanhechtingsstukje voor de riem van Ben half losgelaten had.
Direct de bus naar de dierenwinkel genomen en bij het uitstappen, nam Ben zo'n sprong dat het stukje knapte en Ben dus ineens los liep. Gelukkig kon ik hem gelijk grijpen. De winkel had niet zo"n zware halster zodat Ben nu met een heel dun geval loopt.


maandag 3 april 2017

Ben bijt soortgenote

Als ik honden zie naderen die een stuk kleiner zijn dan Ben lijn ik hem veiligheidshalve aan, maar toen ik een Schapendoesteefje aan zag komen, liet ik dat na omdat ik meende me te herinneren dat hij soortgenoten herkende en er anders op reageerde dan op andere rassen. Aangezien mijn eigen Schapendoezen hetzelfde deden, verwachtte ik ook niets anders. De eigenaren van het teefje deelden deze ervaring. Nu was het wel de kleinste maat teef en al acht jaar dus misschien herkende Ben haar daarom niet maar hij stoof op haar af en toen ze voor hem wegvluchtte beet hij haar in haar achterste. Waarop ze zich omdraaide en met een snauw haar tanden toondde. Daarna heb ik nog een tijdje staan praten met haar eigenaren terwijl Ben op een paar meter afstand tegen haar bleef staan blaffen en zij hem geheel negeerde.
Een andere eigenaardigheid van Ben is dat hij niet van water kan afblijven. Nu doken mijn eigen Doezen ook altijd in elk water dat we tegen kwamen maar Ben blijft er ook steeds van drinken. Hij kan geen regenplasje passeren zonder er aan te likken en thuis staat hij zelfs begerig te loeren naar het water in de toiletpot. Alleen het water in zijn drinkbak negeert hij totaal. Ik vul het elke dag tevergeefs met vers water. Uit het vogelbadje in de tuin, dat ik vul met regenwater, drinkt hij wel dus waarschijnlijk deugt het leidingwater hier niet.

zondag 2 april 2017

Ben beet peuter in buik waar ik bijstond

Ik wilde met Ben weer treinen om hem eraan te laten wennen. Wat nodig is omdat ik met hem wil reizen. Om hem af te leiden kocht ik op het station een ijsje. Wat op zich werkte tot het ijsje op was.
Terwijl ik het ijsje uitpakte en ondertussen Ben kort hield en tegelijk verhinderde dat hij het ijsje te pakken kreeg, kwam er ineens een peuter op hem afhollen. Ben aarzelde geen moment en beet het in de buik. Een correcte beet want de huid bleek onbeschadigd. Een correcte plek voor een beet in peuters ook want in arm of been ofzo is het risico op ongewenste schade veel groter.
Ik heb de ouders op hun onverantwoordelijke gedrag gewezen. Peuters en kleuters moet je aangelijnd houden in dit soort situaties.

zaterdag 1 april 2017

Ben met Ben wezen treinen

Anders dan bij de bus kan een Schapendoes in de trein niet uit het raam kijken en zoals ik al verwachtte, kon Ben daar niet tegen en liet dat horen ook.  Hij begon heel schel te keffen op een toonhoogte waar mensen binnen een paar minuten horendol van worden en hield dat de twintig minuten die de rit duurde vol. Terug ben ik daarom maar weer met de bus gegaan.
Ik was benieuwd hoe Ben zich gedroeg in de grote stad, waar hij tenslotte geboren is.
Hij liep er rond alsof hij alleen op stap was. Los in het buitengebied houdt hij me continu in de gaten maar hier had hij totaal geen aandacht meer voor me en vloog van de ene kant naar de andere.
Eenmaal terug dook hij een sloot in en ging daarna liggen droogkronkelen in de berm, waarbij hij onder de schokdraadafrastering van de wei belandde. Toen hij opstond kwispelde hij zijn staart ertegen aan met een schok tot gevolg.
Het duurde uren voordat hij over de schrik heen was.