zondag 18 juni 2017

Ben aan het tafelen

Ben heeft zijn kuil precies zo diep en breed gegraven dat hij erin zittend de vloer als tafel kan gebruiken en er na het tafelen languit in liggen kan.
Op hete dagen als deze ligt hij er de hele dag in, althans zolang ik er vlakbij verkeer want ik kan me de kond niet keren of hij springt eruit om me achterna te gaan.

zaterdag 17 juni 2017

Ben bijt beeld

Van een zittende Labrador, in brons. Levensecht.
Had iemand in zijn tuin gezet. Ben begon er al in de verte tegen te blaffen en toen hij ook nog ging trekken liet ik hem gaan, in de verwachting dat hij er niet te dichtbij durfde te komen. Maar hij knalde er bovenop en beet er zo hard in dat het hoorbaar was. Nog een wonder dat zijn tanden heel bleven.
Gelukkig maar want Ben vergt flink veel doktersbezoek momenteel. Ik ben in amper vier maanden al 280 euro aan de dierenarts kwijtgeraakt zonder enig resultaat.
Ben zit al vanaf dat ik hem heb urenlang aan zijn voetzolen te likken en met zijn oren te flapperen zonder zichtbare redenen. Althans als er niks anders te doen is, maw 's avonds en 's nachts. Aan zijn poten valt niets vreemds waar te nemen maar zijn oren vertonen om de paar weken tekenen van irritatie dus de dokter begint een allergie te vermoeden.

vrijdag 9 juni 2017

Ben behoorlijk verbeterd volgens buren

Die sinds Pasen pas na Pinksteren weer met hem geconfronteerd werden. Zelf ben ik meer bezig met wat nog beter moet dan met wat al verbeterd is maar ik moet erkennen dat zijn gedrag verbetert. In het begin verviel hij in razernij zodra ik met hem naar buiten ging en moest ik hem van de grond lichten en vijftig meter wegdragen voordat hij voldoende uitgeraasd was om hem weer neer te kunnen zetten maar tegenwoordig loopt hij rustig aan de lijn mee zonder nog op geblaf van de buren te reageren. Hij trekt ook niet meer aan de lijn en in de stad konden we vandaag zelfs een tegemoetkomende Labrador passeren zonder dat Ben uitviel of blafte. Hij hield het bij wat binnenbeks gemopper.
Er zat nog wel een gracht van tien meter breed tussen ons en de tegenligger maar een paar weken geleden sleurde hij mij er nog bijna in bij een identiek gebeuren.
Na de hevige regen van vandaag valt het me op dat Ben zijn kuil exact op de enige plek in de hele tuin gegraven heeft die altijd droog blijft. Toeval?

maandag 5 juni 2017

Ben bezig met wennen

In het begin moest hij wennen aan de stilte hier en kwam ik erachter hoe goed zijn gehoor wel is. Gelukkig zat het weer mee en bleef de seizoensbevolking tot nog toe achter de kachel zitten maar het weer kan jammer genoeg niet altijd slecht blijven en de warmte plus de vrije dagen van de afgelopen weken lokten de mensen dan ook massaal uit hun holen hierheen zodat Ben nu dus weer wennen moest aan alle herrie die dat met zich meebrengt.
Waardoor ik ontdekte dat zijn reukvermogen ook niet mis is. Hij ruikt nieuwe honden zodra ze arriveren ook al zitten ze een paar velden verder en hoor of zie ik ze niet. De voorouders van de Schapendoes werden vroeger o.a. gebruikt om truffels te zoeken of wilde zwijnen op te sporen, en op zich is dit dus niks om over naar huis te schrijven, mijn eigen Doezen roken hinderlijk genoegook altijd honden die nergens te zien waren, maar Ben is de eerste die ik zo duidelijk zie genieten van zijn neus. Hij loopt vaak met een zo hoog mogelijk geheven neus heen en weer door de tuin om te bepalen waar wat hij ruikt vandaan komt.
Verder brengen we momenteel dus de dagen door met wennen aan geluiden en geblaf om hem heen, hij in zijn kuil en ik ernaast om hem elke keer het zwijgen op te leggen als hij weer ontploft om het een of ander. In het begin was dat elke vijf minuten maar inmiddels heeft hij al afgeleerd te reageren op dichtklappende autodeuren, langsrijdende auto's en kinderlawaai zodat we inmiddels nog maar een paar maal per uur hoeven in te grijpen..
Hondengeblaf blijft echter problematisch want Ben moet en zal persé zowel de hardste als de laatste blaf hebben.