Had Ben tot nog toe naast de voordeur liggen slapen, met zijn neus bij de kier, nu ging hij ineens op het voeteneind van mijn bed liggen met zijn kop op mijn voeten.
Gelukkig ging hij na een uurtje in z'n eigen mand liggen maar toen ik vanochtend wakker werd lag hij weer op het voeteneinde. Vannacht nog wel wakker geworden omdat hij als een wolf aan het huilen was, met zijn kop omhoog. Alle andere honden in de omgeving waren aan het blaffen en hij wilde daar blijkbaar bovenuit komen ofzo.
Hij heeft ook het echte jachtinstinct van de oerschapendoes want toen we vanochtend in het bos een muis z'n holletje in zagen vluchten, aarzelde hij geen moment maar begon gelijk met uitgraven.
Wat me wel de keel uit begint te hangen, is zijn geblaf op alles wat hij ziet of hoort. Zo ging hij vreselijk tekeer tegen een uit zicht passerende horde kakelende hollers. Dus dat is het eerste wat ik de kop in ga drukken met behulp van mijn scheidsrechtersfluitje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten