Ben gaat los

Na vanacht durfde ik het aan Ben los te laten. We kwamen vijf grote honden tegen en zoals ik al vermoedde was het probleem met Bens agressie aan de lijn tegen andere honden gelijk over. Hij stormde wel luid blaffend op ze af maar toen de honden geen krimp gaven en in plaats daarvan op hem afstoven koos hij het hazepad. Alleen een Drentse Patrijs raakte onder de indruk maar toen hij ernaar begon te happen greep zijn vrouwtje in, hief haar hand op en riep streng "weg jij" tegen hem. Tegen de verwachting in viel hij haar niet aan maar ging inderdaad weg.
Hij was dolblij dat hij los kon. Gek genoeg voor een gecastreerde reu sprong hij ineens tegen me aan, omklemde mijn been met zijn voorpoten en begon te rijen. Wat maar weer eens bewijst dat castreren een belachelijke ingreep is.