Schapen hoeden was makkelijker zonder hond

Tegenwoordig ligt dat mogelijk anders vanwege het gemotoriseerde verkeer, waardoor je schapen soms snel uit de weg wilt hebben, maar vroeger lag dat zeker op de heide anders. Daar was helemaal geen verkeer. Maar wat het schapen hoeden sec betreft, geldt nog steeds dat het zonder hond makkelijker is omdat je dan alleen iets van schapen hoeft af te weten en schapen hoeden is zo makkelijk dat een kind de was kan doen. Zo zag men er in de 19e eeuw geen enkel probleem in om een jongen van 9 in zijn eentje met een kudde van tweeduizend schapen de hei op te sturen.
Dat schepers toch vaak een hond bij zich hadden, was dan ook om dezelfde reden als wij honden hebben: omdat we hun gezelschap op prijs stellen. Elke dag uren lang in je eentje naar een kudde schapen staren is geen pretje en een hond erbij wel.
Schapendoezen staan er nog steeds om bekend dat ze zich heel sterk hechten aan 1 persoon en dat was vroeger beslist ook het geval, tonen de verhalen aan.
Ze blijken zelfs vooral de hond van de allerarmsten geweest te zijn. De tekening hierboven is een van de vele die dat bevestigen.
Ook de geschreven bronnen bevestigen dat zwervers vaak vergezeld werden door verwardharige honden. Een middeleeuwse verordening verbiedt hen zelfs dat soort honden van mei tot september mee het veld in te nemen om te voorkomen dat ze gebruikt werden om te stropen. Schapendoezen hadden namelijk de reputatie geduchte jachthonden te zijn waarmee zelfs op dassen en wilde zwijnen gejaagd kon worden. Dat mijn Schapendoezen een heel sterk jachtinstinct hebben, heb ik meermaals ervaren.
Een andere eigenaardigheid die ik bevestigen kan, is dat zwervers die in de open lucht sliepen, hun hond als extra dekentje gebruikten. Mijn schapendoezen hebben namelijk de eigenaardigheid om als ik ergens ga liggen tegen me aan te kruipen of zelfs bovenop me te gaan liggen.