Ben met Ben wezen treinen

Anders dan bij de bus kan een Schapendoes in de trein niet uit het raam kijken en zoals ik al verwachtte, kon Ben daar niet tegen en liet dat horen ook.  Hij begon heel schel te keffen op een toonhoogte waar mensen binnen een paar minuten horendol van worden en hield dat de twintig minuten die de rit duurde vol. Terug ben ik daarom maar weer met de bus gegaan.
Ik was benieuwd hoe Ben zich gedroeg in de grote stad, waar hij tenslotte geboren is.
Hij liep er rond alsof hij alleen op stap was. Los in het buitengebied houdt hij me continu in de gaten maar hier had hij totaal geen aandacht meer voor me en vloog van de ene kant naar de andere.
Eenmaal terug dook hij een sloot in en ging daarna liggen droogkronkelen in de berm, waarbij hij onder de schokdraadafrastering van de wei belandde. Toen hij opstond kwispelde hij zijn staart ertegen aan met een schok tot gevolg.
Het duurde uren voordat hij over de schrik heen was.