Ben bezig met wennen

In het begin moest hij wennen aan de stilte hier en kwam ik erachter hoe goed zijn gehoor wel is. Gelukkig zat het weer mee en bleef de seizoensbevolking tot nog toe achter de kachel zitten maar het weer kan jammer genoeg niet altijd slecht blijven en de warmte plus de vrije dagen van de afgelopen weken lokten de mensen dan ook massaal uit hun holen hierheen zodat Ben nu dus weer wennen moest aan alle herrie die dat met zich meebrengt.
Waardoor ik ontdekte dat zijn reukvermogen ook niet mis is. Hij ruikt nieuwe honden zodra ze arriveren ook al zitten ze een paar velden verder en hoor of zie ik ze niet. De voorouders van de Schapendoes werden vroeger o.a. gebruikt om truffels te zoeken of wilde zwijnen op te sporen, en op zich is dit dus niks om over naar huis te schrijven, mijn eigen Doezen roken hinderlijk genoegook altijd honden die nergens te zien waren, maar Ben is de eerste die ik zo duidelijk zie genieten van zijn neus. Hij loopt vaak met een zo hoog mogelijk geheven neus heen en weer door de tuin om te bepalen waar wat hij ruikt vandaan komt.
Verder brengen we momenteel dus de dagen door met wennen aan geluiden en geblaf om hem heen, hij in zijn kuil en ik ernaast om hem elke keer het zwijgen op te leggen als hij weer ontploft om het een of ander. In het begin was dat elke vijf minuten maar inmiddels heeft hij al afgeleerd te reageren op dichtklappende autodeuren, langsrijdende auto's en kinderlawaai zodat we inmiddels nog maar een paar maal per uur hoeven in te grijpen..
Hondengeblaf blijft echter problematisch want Ben moet en zal persé zowel de hardste als de laatste blaf hebben.