Maar intussen natuurlijk wel een stuk ouder. Hij holt weer enthousiast naar het water om er langdurig te waden en blijft ook thuis weer betrokken bij wat er gebeurt.
Achteraf beschouwd was er eigenlijk fysiek weinig mis met hem, op een nierontsteking na, maar raakte hij door het enorm vuurwerkgeweld dat duurde van begin oktober tot eind januari helemaal van slag, waarna hij langzaam verzonk in een diepe depressie, steeds minder reageerde op de omgeving en minder at, tot hij er helemaal mee stopte en ook niet meer dronk.
Dit jaar begon het al op 20 september met een halfuur knalvuurwerk van de buitencategorie en natuurlijk net toen ik Ben nog even uitliet voor het slapen gaan dus of het het gaat overleven wordt spannend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten