Ben laat zich fluiten

Ben valt mensen al aan als ze nog heel ver weg zijn, zoals hier. Terugroepen negeert hij, terugfluiten gek genoeg niet, al heeft hij er moeite mee.
Als Ben mensen uit de verte ziet naderen, begint hij eerst nog zacht te brommen, wat luider wordt bij het dichterbij komen. Wordt hij dan niet onder appèl gezet, valt hij ze uiteindelijk aan. Iets dat a-typisch gedrag is voor Schapendoezen. volgens de rasvereniging VNS. In een artikel van het Drents Dagblad uit 1942 over een in 1858 geboren scheper beschrijft de verslaggever hoe de hond van de scheper hem benadert: "Wantrouwend komt de hond me tegemoet, hij bromt niet al te vriendschappelijk, maar de Wit roept hem direct tot de orde. „Karro is nogal “grel", verontschuldigt de scheper zijn trouwe metgezel. „Hij wil geen vremden in ’t laand hebben."
Ben vertoont dus juist wel het typische gedrag van de schepershond maar de rest kennelijk niet!

Ben blij met frisbee

Ben bijt tennisballen kapot in een tempo van drie per maand, dus ik was blij hier genoeg ruimte aan te treffen voor de frisbee. In het bos durfde ik hem niet te gooien uit angst hem kwijt te raken. Ik heb hem al 25 jaar en kocht hem ooit voor Drakie.

Ben wilde er eerst niet aan omdat hij ballen leuker vindt, maar hij beet zaterdag z'n laatste bal kapot en het was te laat om een nieuwe voorraad aan te schaffen. Zondag heb ik daarom gewandeld zonder iets te gooien, wat Ben bepaald niet beviel en vandaag toonde hij zich bereid de frisbee te apporteren. Hij laat wel duidelijk merken dat hij het minder leuk vindt dan ballen halen want met een bal weet hij van geen ophouden maar met de frisbee houdt hij er na een keer of vijf mee op.

Dwergwelp van 6 maanden verjaagt Ben

Ben bijt bot kapot

Ben loopt los

Ben veel rustiger in huis dan in caravan

In de caravan zat hij continu door het raam naar buiten te loeren, als hij niet in de tuin stond te blaffen. Hier in huis ligt hij wel vaak onder het raam maar hij is niet meer geïnteresseerd in het buitengebeuren. Ook in de tuin ligt hij nu rustig te slapen ipv op elk geluid met geblaf te reageren. Ik woon hier nu alweer bijna een maand en Ben heeft al die tijd binnenshuis nauwelijks nog geblaft.

Enige minpunt voor Ben is dat hij in déze tuin geen gaten kan graven.

Hoofddoelstelling gehaald

Ik heb me over Ben ontfermd om hem ten eerste een hondwaardiger leven te geven en ten tweede ander gedrag aan te leren.

Hondwaardig wil voor mij zeggen dat een hond dagelijks een paar uur vrij buiten rond kan lopen in aanwezigheid van andere honden, zonder muilkorf of wat dan ook. Mijn eigen honden liepen altijd helemaal naakt, dus zonder halsband zodat ik ook geen riemen mee hoefde te sjouwen maar Ben laat ik veiligheidshalve een tuig dragen zodat ik hem indien nodig vast kan pakken.

Los lopen kon Ben al na drie dagen maar dan wel in een verder leeg bos. Echt prettig wandelen was dat niet vanwege het daar geldende aanlijngebod. 

Inmiddels ben ik echter weer in de stad gaan wonen en wandel ik dagelijks met Ben naar een hondenspeelveld waar hij los kan en andere honden lastig mag vallen.

 Daarmee lijkt mijn primaire doel bereikt.

Ben blijft natuurlijk wel problemen geven bij het passeren van aangelijnde honden, mensen bijten en kleuters grijpen, maar in de stad heb ik mijn hondenclub weer bij de hand, inclusief gedragstherapeut, en in principe ga ik daar volgend jaar proberen het secundaire doel te halen.

Ben bijt van zich af

Vorige week werd ik door een buurman neergeslagen nadat ik kwam klagen dat ik last had van zijn geschreeuw tegen een andere buurman, dus toen er vannacht weer reden was om over het geschreeuw te klagen, nam ik voor de zekerheid Ben maar mee. Die bewees meteen zijn waarde als verdedigingshond door zonder aansporing mijnerzijds in de hand te bijten van degene die een slaande beweging naar me maakte. Daarna nam het geschreeuw in eerste instantie wel toe maar uiteindelijk slaagde de politie erin de gemoederen tot bedaring te brengen.

Ben bewijst zijn waarde als erfbewaker

Hij beet vanochtend een stuk uit de arm van mijn buurman van vijf vingers breed en een centimeter diep! Ik stond aan mijn hek met hem te praten toen hij zijn arm op mijn hek legde. Hap zei Ben.
Ik had mijn buurman al diverse malen gewaarschuwd dat Ben een hekel aan hem heeft, ik denk omdat het een alcoholist is. Hij had ook nu alweer een flinke slok op.
 Ben beet ook al tweemaal een peuter van anderhalf die te dichtbij kwam, de ene in zijn buik en de andere in zijn arm maar die hadden alleen tandafdrukken in hun vel staan zonder dat de huid beschadigd was dus Ben weet heel goed hoe hard hij bijten  mag om zijn punt te maken.

Ben vandaag vijf jaar geworden

Ben houdt van de open ruimte en hij zit het liefst op een verhoging waar hij vrij zicht tot aan de horizon heeft maar ook achterom in de verte kan kijken. Ik heb hem nu een half jaar en ben inmiddels zover dat ik Ben met succes kan bevelen te stoppen met blaffen in reactie op anderhonds geblaf. Hij laat zich nu ook direct terugroepen als hij mensen of honden ziet, maar roep ik hem echter terug zonder dat hij iets ziet naderen, dan gaat hij eerst om zich heen kijken waar het gevaar dreigt en wordt hij niets gewaar dan gehoorzaamt hij slechts schoorvoetend. Wat nogal eigenaardig is voor een Does.
Ook apart is de wijze waarop hij tennisballen die ik over hem heen stuiter, probeert te vangen. Namelijk niet in zijn bek maar klemmend tussen zijn voorpoten en zijn kop.
Aangelijnd aangelijnde honden passeren, blijft tot nog toe echter nog steeds een brug te ver.

Bijten is authentieke raseigenschap van Schapendoezen

Bovenstaande 19e eeuwse tekening van Conradijn Cunaeus bewijst dat Doezen al beruchte bijters waren lang voordat ze tot ras omgebouwd werden.

Ik heb Prins Bernard van 't Fijne Oord nu een half jaar en ben tot de slotsom gekomen dat er medisch niks mis mee is. Wat volgens de herplaatsingsfunctionaris van de VNS wel het geval moest zijn want: "ik loop al sinds 1996 intensief mee ook binnen de commissies van de VNS ben er alle JH dagen en KCM 's en kan je vertellen dat dit gedrag zo extreem niet voor komt,daarom denk ik ook dat er een onderliggende oorzaak is wat eerst medisch uitgesloten moet worden".
Zijn gedrag is m.i. veroorzaakt door verkeerd opvoeden. Ben is het soort Does dat Toepoel kwalificeerde als zijnde: "geen roestvrij stalen mes". Wat zijn vader wel was. Ze hebben hem waarschijnlijk net als zijn vader proberen op te voeden en zijn te lang blijven doormodderen op de ingeslagen weg. Doodzonde want in wezen heeft hij dus het karakter dat Toepoel voor ogen stond: een echte werkhond.
Vier jaar foute behandeling is bij honden van dit kaliber zeker niet in een half jaar te herstellen maar verbetering is al wel zichtbaar, althans volgens mijn buren.
Ik kom hier op de camping niet verder met hem dus verhuis nu terug naar de stad waar ik een hondenclub plus gedragstherapeut bij de hand heb.
Hoofdprobleem nu het aangelijnd passeren van aangelijnde honden want het bijten van mensen heb ik nu wel onder controle. Niet dat het afgeleerd is maar ik weet nu wanneer en waarom hij het doet dus kan ik het voorkomen met oplettendheid.

Graag wil ik nog even onderstrepen dat mensen bijten niet vreemd is voor Schapendoezen! Toepoels eigen Pluis was er berucht om en Ben is bovendien al de tweede Does die ik deze eeuw wegens bijterij in handen kreeg van de VNS.
In 2002 kreeg ik via die VNS namelijk Wabbes (XBUI) en die was echt nog veel extremer kwa bijtgedrag maar wel een echte werkhond.
Ook mijn Drakie was zo'n hond maar had het geluk gefokt te zijn door iemand met echt verstand van zaken die Drakies moeilijkheidsgraad direct herkende en de moeite nam er een geschikte begeleider voor te vinden.
Die herplaatsing van Wabbes is volgens mij toen uitvoerig binnen de VNS aan de orde geweest omdat ze op het punt stond in een asyl gedropt te worden. Het verbaast me dus dat de herplaatsingsfunctionaris van de VNS hier niets van meegekregen heeft.
Ik ben benieuwd of de VNS zich ervan bewust is dat er zo nu en dan nog steeds "geen roestvrij stalen messen" geboren worden en of er een of andere aanpak is om te voorkomen dat ook deze honden door "mismatching" de vernieling in worden geholpen.
.

Ben geen warmweerwandelaar

Niet alleen geeft hij er dus de brui aan als het hem te warm wordt, hij holt dan ook op water af zodra hij het ruikt en schrikt er daarbij zelfs niet voor terug de weg over te steken als dat van pas komt. Wat onverwacht kan gebeuren bij regenplasjes als bovenstaande. Gelukkig kende ik deze dus kon ik hem tijdig aanlijnen.

Aan reizen blijkt hij ook een broertje dood te hebben. Na een minuut of 5 in de bus begint hij van louter stress eerst heel hard te hijgen, vervolgens begint hij daarbij door zijn neus te huilen en tenslotte gaat hij heel hoge kefgeluiden uitstoten. Gelukkig ben ik bijna altijd de enige passagier en ik ga ik altijd helemaal achterin zitten om de chauffeur te ontlasten maar vervelend is het wel. Het bizarre is dat hij dat alleen op de heenweg doet. Zodra we een bus richting huis nemen gaat hij rustig naar buiten zitten kijken ook al moeten we nog ruim een half uur rijden.

Ben betrekt hol in bos

Ben gedraagt zich net als mijn vorige Schapendoezen maar wel totaal tomeloos. Tijdens het wandelen was ik gewend dat mijn Doezen zich naar elke plek begaven waarvan ze verwachten dat ik er naar toe wou, dus elk bankje, elke bushalte en elke uitspanning waar ik wel eens verpoosde, zagen ze als het doel van de wandeling. Ben ook maar die gaat er gelijk in volle galop op af en ook nog van veel verder weg. Ging ik aangelijnd met ze winkelen dan drongen ze telkens in de richting van winkels waar ik wel eens geweest was maar Ben vliegt dus elke openstaande winkeldeur in, telkens met een ruk die mijn schouder haast uit de kom rukt. En niet alleen dat, hij vliegt ook op elke dichte (huis)deur af die we passeren. Komen we langs een parkeerplaats dan moet ik hem aanlijnen want hij gaat elke auto langs alsof het de zijne is. Hij kiest net als mijn vorige Doezen bij kruisingen een richting, slaat die in en houdt na een paar meter dan halt om op mij te wachten, maar waar zij even vrolijk op hun schreden terugkeerden als ik een andere richting koos, blijft Ben gewoon hardnekkig staan tot ik hem terugroep.
Ben geeft er na een uur of anderhalf wandelen in de hitte ook gewoon de brui aan en gaat ergens op een koele plek liggen, bijvoorbeeld op een bedje vochtig mos in de schaduw van een holle weg.
Ditmaal kwamen we langs een omgevallen boom waardoor een gat in de grond ontstaan was. Ben liep er gelijk op af, groef het gat verder uit, ging er vervolgens in liggen en vertikte het de wandeling  weer te hervatten totdat het hem ging vervelen.

Ben aan het tafelen

Ben heeft zijn kuil precies zo diep en breed gegraven dat hij erin zittend de vloer als tafel kan gebruiken en er na het tafelen languit in liggen kan.
Op hete dagen als deze ligt hij er de hele dag in, althans zolang ik er vlakbij verkeer want ik kan me de kond niet keren of hij springt eruit om me achterna te gaan.

Ben bijt beeld

Van een zittende Labrador, in brons. Levensecht.

Had iemand in zijn tuin gezet. Ben begon er al in de verte tegen te blaffen en toen hij ook nog ging trekken liet ik hem gaan, in de verwachting dat hij er niet te dichtbij durfde te komen. Maar hij knalde er bovenop en beet er zo hard in dat het hoorbaar was. Nog een wonder dat zijn tanden heel bleven.

Gelukkig maar want Ben vergt flink veel doktersbezoek momenteel. Ik ben in amper vier maanden al 280 euro aan de dierenarts kwijtgeraakt zonder enig resultaat.

Ben zit al vanaf dat ik hem heb urenlang aan zijn voetzolen te likken en met zijn oren te flapperen zonder zichtbare redenen. Althans als er niks anders te doen is, maw 's avonds en 's nachts. Aan zijn poten valt niets vreemds waar te nemen maar zijn oren vertonen om de paar weken tekenen van irritatie dus de dokter begint een allergie te vermoeden.

Ben behoorlijk verbeterd volgens buren

Die sinds Pasen pas na Pinksteren weer met hem geconfronteerd werden. Zelf ben ik meer bezig met wat nog beter moet dan met wat al verbeterd is maar ik moet erkennen dat zijn gedrag verbetert. In het begin verviel hij in razernij zodra ik met hem naar buiten ging en moest ik hem van de grond lichten en vijftig meter wegdragen voordat hij voldoende uitgeraasd was om hem weer neer te kunnen zetten maar tegenwoordig loopt hij rustig aan de lijn mee zonder nog op geblaf van de buren te reageren. Hij trekt ook niet meer aan de lijn en in de stad konden we vandaag zelfs een tegemoetkomende Labrador passeren zonder dat Ben uitviel of blafte. Hij hield het bij wat binnenbeks gemopper.

Er zat nog wel een gracht van tien meter breed tussen ons en de tegenligger maar een paar weken geleden sleurde hij mij er nog bijna in bij een identiek gebeuren.

Na de hevige regen van vandaag valt het me op dat Ben zijn kuil exact op de enige plek in de hele tuin gegraven heeft die altijd droog blijft. Toeval?

Ben bezig met wennen

In het begin moest hij wennen aan de stilte hier en kwam ik erachter hoe goed zijn gehoor wel is. Gelukkig zat het weer mee en bleef de seizoensbevolking tot nog toe achter de kachel zitten maar het weer kan jammer genoeg niet altijd slecht blijven en de warmte plus de vrije dagen van de afgelopen weken lokten de mensen dan ook massaal uit hun holen hierheen zodat Ben nu dus weer wennen moest aan alle herrie die dat met zich meebrengt.
Waardoor ik ontdekte dat zijn reukvermogen ook niet mis is. Hij ruikt nieuwe honden zodra ze arriveren ook al zitten ze een paar velden verder en hoor of zie ik ze niet. De voorouders van de Schapendoes werden vroeger o.a. gebruikt om truffels te zoeken of wilde zwijnen op te sporen, en op zich is dit dus niks om over naar huis te schrijven, mijn eigen Doezen roken hinderlijk genoegook altijd honden die nergens te zien waren, maar Ben is de eerste die ik zo duidelijk zie genieten van zijn neus. Hij loopt vaak met een zo hoog mogelijk geheven neus heen en weer door de tuin om te bepalen waar wat hij ruikt vandaan komt.
Verder brengen we momenteel dus de dagen door met wennen aan geluiden en geblaf om hem heen, hij in zijn kuil en ik ernaast om hem elke keer het zwijgen op te leggen als hij weer ontploft om het een of ander. In het begin was dat elke vijf minuten maar inmiddels heeft hij al afgeleerd te reageren op dichtklappende autodeuren, langsrijdende auto's en kinderlawaai zodat we inmiddels nog maar een paar maal per uur hoeven in te grijpen..
Hondengeblaf blijft echter problematisch want Ben moet en zal persé zowel de hardste als de laatste blaf hebben.

Ben aan de graverij

Ben heeft de meest strategische plek uitgezocht om het hele veld in de gaten te houden en daar een gat gegraven dat elke dag groter wordt. Ook nog het grootste deel van de dag in de schaduw en daar ligt hij dan ook te pitten op deze warme dag dus de zomer komen we zowel door.

Gaat goed met Ben

Maar aangezien goed nieuws geen nieuws is, viel er de laatste tijd niets te melden.
Ben wandelt in het buitengebied nu zonder te trekken mee aan de lijn, is dan ook een stuk minder agressief tegen andere honden en blaft thuis ook een stuk minder bij het horen van geblaf of andere geluiden.
Los kijkt hij nu ook eerst naar mij als hij iets ziet dat hij aan wil vallen omdat hij inmiddels door heeft dat ik hem dan terug kan roepen. Wat ik doe als het mensen zonder hond betreft. Mensen met honden mag hij van mij aanvallen, dus roep ik hem dan niet terug en dat snapt hij ook. Althans hij snapt natuurlijk niet dat hij honden mag aanvallen maar wel dat hij mag aanvallen als ik hem niet terugroep. Een eigenschap die goud waard is.
Hij blijkt ook een heel betrouwbare erfbewaker te zijn. Als er iemand aan het hek komt, blaft hij eerst, gaat daarna grommen en als degene dan nog niet weggaat springt hij hem subiet naar de keel, bleek laatst. Gelukkig zat het hek er nog tussen.
Rare gewoonte van hem is overigens dat hij elke regenplas die we tegenkomen, probeert op de drinken.

Ben bezit enorme sprongkracht

Ben heeft heel krachtige achterpoten. Hij sprong zomaar uit stilstand bovenop deze twee meter hoge wal. Ik was gestopt omdat ik wilde gaan zitten en op hetzelfde moment dat ik richting die wal bewoog, sprong hij erop. De sprong was niet alleen heel hoog maar ook heel breed want tussen zijn afsprong en de wal lag ook nog een opgehoogde drempel van meer dan een halve meter hoog en breed.
Ben is ook een heel harde hond. Bij de afsprong wou hij via de drempelrand de grond bereiken maar dat ging mis zodat hij met zijn bek keihard op de grond kwakte. Ik verwachtte dat hij daardoor vergoed genezen zou zijn van dit soort grappen maar zodra hij overeind gekrabbeld was, sprong hij er nogmaals bovenop, bleef op mijn verzoek even staan voor de foto en stuiterde bij de afsprong nu wel keurig via de drempelrand op de grond.

Ben behoorlijk aangekomen

Gisteren met Ben naar de dokter geweest omdat hij al weken aan zijn linkervoorpootvoetzool zit te likken. Bleek hij in 2 maanden tijd 2 kilo te zijn aangekomen. Maar wel spiermassa! Ik vond hem al steeds sterker lijken te worden.
Wat poten betreft kon de arts niets vinden dus gaf hij mij een allergiekuur mee omdat hij het sneu vond dat ik anders met lege handen heen zou gaan

Ben geslaagd voor de padvindproef

(niet ik maar mijn hond dus).
Vanaf mijn eerste Does ging ik altijd in het wildweg wandelen zonder acht te slaan op de route omdat ik wist dat ik alleen maar mijn schapendoes hoefde te volgen om weer terug bij het vertrekpunt te komen.
Uiteraard moet je hond hiervoor los voor je uit lopen, wat in Bens geval nogal problematisch is vanwege zijn aanvalsdrift. Dankzij het weer durfde ik het echter vandaag aan met Ben los in het bos te gaan. We beklommen één van de hoogste bergen van Nederland en na bijgekomen te zijn van de klim nam ik de proef op de som. Tot mijn teleurstelling liep hij de berg af in een richting die haaks stond op de richting waaruit we kwamen en voerde hij me langs wegen die ik nog nooit betreden had maar wonder boven wonder bevonden we ons ineens weer op voor mij bekend terrein en nu ik het op de kaart nakijk, blijkt hij ook nog de kortste weg genomen te hebben. Heen had ik namelijk een fikse omweg genomen.

Bens blik geblokkeerd

Ben blijkt bijzonder hardleers. Binnenshuis stuur ik hem nu al 45 dagen om de haverklap van zijn uitkijkpost binnenshuis weg om hem er vijf minuten later weer te zien staan.
Dus nu heb ik maar een gordijn voor het raam gehangen om te zien of dat werkt.
Ben stond daarna eerst een tijd naar mij te kijken maar ging vervolgens eindelijk op z'n bank liggen slapen.

Ben blijft bang binnen

Binnen blijft Ben continu naar buiten loeren totdat ik hem daar wegstuur. Dan gaat hij opgewonden zitten hijgen in een hoekje totdat hij iets hoort en weer op de uitkijk gaat staan.
Gek genoeg voelt hij zich in de tuin daarentegen inmiddels volkomen veilig. Hij ligt er rustig op een bot te knagen wat hij binnen beslist niet durft.
Ik zit de afgelopen dagen dan ook behoorlijk te blauwbekken in de tuin.

Ben alleen thuis gebleven zonder te blaffen

Tot nog toe begon Ben met blaffen zodra ik de deur tussen ons dicht deed en hield hij pas op wanneer ik de deur opende.
Ik liet hem daarom dan ook nauwelijks alleen thuis. Hoogstens voor een paar minuten om  met buren te praten of post bij de boer op te halen.
Vanwege het gunstige want gure weer (wat toeristen weg hield) kon ik Ben vandaag heel veel los laten en hij genoot daar met volle teugen van.
Eenmaal terug liet ik hem alleen achter om de post te halen en tot mijn verbazing bleef het stil nadat ik de deur achter me dicht gedaan had. Ik ben een dikke vijf minuten weggebleven maar Ben liet zich niet horen.
Op dit moment ligt hij zelfs ontspannen te slapen ipv naar buiten te loeren tot het donker is, wat hij tot nog toe deed.

Ben begint zich thuis te voelen

Tot nog toe stond Ben binnen meestentijds strak van de spanning door de ruiten te gluren en gaf het geringste geluid hem aanleiding tot aanslaan. Gisteren gaf hij er echter ineens de brui aan om zich in plaats daarvan met een bot bezig te houden.
Ook vandaag ging hij na het wandelen niet meer op de uitkijk zitten maar lekker liggen slapen.
Hij durft nu zelfs in de tuin op zijn bot te knagen.

Ramp voorkomen

Bij het omgorden van de halster ontdekte ik dat het aanhechtingsstukje voor de riem van Ben half losgelaten had.
Direct de bus naar de dierenwinkel genomen en bij het uitstappen, nam Ben zo'n sprong dat het stukje knapte en Ben dus ineens los liep. Gelukkig kon ik hem gelijk grijpen. De winkel had niet zo"n zware halster zodat Ben nu met een heel dun geval loopt.

Ben bijt soortgenote

Als ik honden zie naderen die een stuk kleiner zijn dan Ben lijn ik hem veiligheidshalve aan, maar toen ik een Schapendoesteefje aan zag komen, liet ik dat na omdat ik meende me te herinneren dat hij soortgenoten herkende en er anders op reageerde dan op andere rassen. Aangezien mijn eigen Schapendoezen hetzelfde deden, verwachtte ik ook niets anders. De eigenaren van het teefje deelden deze ervaring. Nu was het wel de kleinste maat teef en al acht jaar dus misschien herkende Ben haar daarom niet maar hij stoof op haar af en toen ze voor hem wegvluchtte beet hij haar in haar achterste. Waarop ze zich omdraaide en met een snauw haar tanden toondde. Daarna heb ik nog een tijdje staan praten met haar eigenaren terwijl Ben op een paar meter afstand tegen haar bleef staan blaffen en zij hem geheel negeerde.

Een andere eigenaardigheid van Ben is dat hij niet van water kan afblijven. Nu doken mijn eigen Doezen ook altijd in elk water dat we tegen kwamen maar Ben blijft er ook steeds van drinken. Hij kan geen regenplasje passeren zonder er aan te likken en thuis staat hij zelfs begerig te loeren naar het water in de toiletpot. Alleen het water in zijn drinkbak negeert hij totaal. Ik vul het elke dag tevergeefs met vers water. Uit het vogelbadje in de tuin, dat ik vul met regenwater, drinkt hij wel dus waarschijnlijk deugt het leidingwater hier niet.

Ben beet peuter in buik waar ik bijstond

Ik wilde met Ben weer treinen om hem eraan te laten wennen. Wat nodig is omdat ik met hem wil reizen. Om hem af te leiden kocht ik op het station een ijsje. Wat op zich werkte tot het ijsje op was.
Terwijl ik het ijsje uitpakte en ondertussen Ben kort hield en tegelijk verhinderde dat hij het ijsje te pakken kreeg, kwam er ineens een peuter op hem afhollen. Ben aarzelde geen moment en beet het in de buik. Een correcte beet want de huid bleek onbeschadigd. Een correcte plek voor een beet in peuters ook want in arm of been ofzo is het risico op ongewenste schade veel groter.
Ik heb de ouders op hun onverantwoordelijke gedrag gewezen. Peuters en kleuters moet je aangelijnd houden in dit soort situaties.

Ben met Ben wezen treinen

Anders dan bij de bus kan een Schapendoes in de trein niet uit het raam kijken en zoals ik al verwachtte, kon Ben daar niet tegen en liet dat horen ook.  Hij begon heel schel te keffen op een toonhoogte waar mensen binnen een paar minuten horendol van worden en hield dat de twintig minuten die de rit duurde vol. Terug ben ik daarom maar weer met de bus gegaan.
Ik was benieuwd hoe Ben zich gedroeg in de grote stad, waar hij tenslotte geboren is.
Hij liep er rond alsof hij alleen op stap was. Los in het buitengebied houdt hij me continu in de gaten maar hier had hij totaal geen aandacht meer voor me en vloog van de ene kant naar de andere.
Eenmaal terug dook hij een sloot in en ging daarna liggen droogkronkelen in de berm, waarbij hij onder de schokdraadafrastering van de wei belandde. Toen hij opstond kwispelde hij zijn staart ertegen aan met een schok tot gevolg.
Het duurde uren voordat hij over de schrik heen was.

Ben los in de stadse buitenwijken

Waar men te rijk is om de hond buiten de eigen tuin uit te moeten laten zodat Ben niet moeilijk kan doen. Hij doet natuurlijk wel wat rechtgeaarde Schapendoezen niet laten kunnen, namelijk elke oprit inlopen en elk openstaand tuinhekje inglippen.
Ben me onderweg nog wel doodgeschrokken toen Ben een wandelaar aanviel die ik niet aan had zien komen doordat hij uit een tunnel opdook waar we doorheen wilden. Ben sprong blaffend om hem heen maar gelukkig gehoorzaamde hij mijn bevel terzake, waarop de wandelaar zich verontschuldigde voor het laten schrikken van mijn hond.

Helaas

gebeurt er de laatste dagen niets dat het melden waard is. Ik loop uren met Ben, vooral in de schemering want dan vindt hij genoeg afleiding op zijn pad en nauwelijks mensen. Vanavond ging hij achter een ree aan en nu ligt hij totaal uitgeteld te pitten

Alweer geen bijtincindent

Moeten half uur op bus wachten. Ben durft er nu bij te gaan liggen, al blijft hij de boel in de gaten houden. Ik had hem los gelaten en zoals het een Schapendoes betaamt, ging hij aan mijn voeten liggen.
Op de terugweg zaten we in een bushokje te wachten, ik op het zitje met Ben voor me. Net als ik even de andere kant op kijk, duikt er pal voor Bens neus plotsklaps een vreemde jonge snuiter op, die hem begint te aaien. Maar Ben beet niet ook al vond hij het niet prettig.

Eerste staartincident Ben

Ik heb meer dan een halve eeuw ervaring met staarten en hoewel ik hier zeer klein behuisd ben, was er wat dat betreft dan ook nog niks gebeurd.
Vanochtend ging het dan toch mis en kwispelde Ben de beker om die ik net vol verse koffie had neergezet op het tafeltje met verse periodieken en ander papier.
Ben zover krijgen dat ik hem onder appèl kan houden als hij aangelijnd andere honden ziet, is tot nog toe niet mogelijk omdat ik hem nog niet los in de tuin kan laten. Degene die het hek eromheen zou zetten, is halverwege gestopt en komt telkens met een andere smoes ipv het af te bouwen.
Ik heb tot nog toe dan ook niet veel meer gedaan dan Ben los laten waar dat kan, anticiperen op wat hij doet en heel veel kilometers maken.

Ben los op de dorpsweggetjes

Bens bijterij valt dus wel mee, gezien het feit dat hij de bezoeker van mijn buurman wel wegjoeg maar niet beet. Ook het feit dat hij zich door een oud vrouwtje liet wegsturen toen hij haar hond aanviel, suggereert dat.
Ik durf hem daarom nu een flink stuk voor me uit te laten lopen  op de binnenwegen waar je door bochten iemand pas veel later ziet aankomen. Als Ben in de bocht zit, zie ik aan zijn reactie of er iets aankomt en op dat moment laat hij zich nog terugroepen.

Blaffen veel groter probleem dan bijten

• Bijtende honden blaffen niet, zegt het spreekwoord maar Ben doet beide.  De eerste weken was er weinig aanleiding tot blaffen en kon ik het afstoppen met een vermaning maar nu er meer recreanten rondlopen, springt hij om de haverklap in de blafstand. Hoort hij andere honden dan gaat hij na een tijdje van blaffen over in huilen. Hij blaft trouwens anders dan  mijn Schapendoezen, namelijk aan één stuk door terwijl die van mij blaf voor blaf produceerden, dus met een pauze ertussen en veel harder dan Ben.

Finagle's Law of Dynamic Negatives

Vanmiddag onderworpen aan deze natuurwet , die stelt dat alles wat fout kan gaan, fout gaat op het allerslechtste moment.
Eerst kwam de beheerder langs om me iets mee te delen, wat ik buitendeurs doe omdat Ben er anders doorheen blaft.
Daarna was ik in de slaapkamer bezig toen ik iemand heel hard Ben hoorde roepen. Ik stak mijn hoofd door het raam en zag een jonge Pool bij het hek van de buurman staan, die niet thuis was en Ben heet.
Dat riep ik tegen hem en ging weer verder waar ik gebleven was. Ik hoorde Ben wel blaffen maar het duurde even voordat het tot me doordrong dat zijn geblaf steeds verder weg klonk. Bleek dat ik de deur niet goed afgesloten had na genoemd gesprek en Ben bezig was de Pool te verjagen.Gelukkig zijn Polen dat gewend en kon ik Ben terugroepen.
De eerste keer dat ik de deur niet goed sluit, gebeurt exact op het moment dat er voor het eerst een vreemde buiten Ben staat te roepen.

Ben nu volleerd busreiziger

• Vandaag weer met de bus bezig geweest. Ben is er nu zo aan gewend dat hij tussen de banken kan zitten en zelfs gaat liggen bij de uitgang.

Ben beloert de buren

Het mooie weer lokte de seizoensbewoners naar hun recreatieverblijven, wat het hele weekeind geloop en getimmer gaf. Ben bleef zowat continu op die plek naar buiten zitten turen. En ik was zowat de hele dag bezig zijn commentaar bij wat hij zag te dempen.

Ben begint zich thuis te voelen

Voordat we gisteren vertrokken, heb ik eerst nog twee uur gewandeld met Ben om de druk van de ketel te halen en hem  's avonds nog even los laten hollen in het bos. Daarna was hij zo moe dat hij als een blok in slaap viel en zich eindelijk geheel ontspande. Tot nog toe had hij namelijk alle nachten halfwakend doorgebracht.
Vandaag schrok hij ook niet meer op zodra ik bewoog en liep hij ook niet meer telkens mee als ik binnen een paar stappen heen en weer zette.
Vanavond tegen elfen liep hij zelfs ineens de slaapkamer in en ging in zijn mand liggen.

Bens vuurproef

Bens afstammingsbewijs was aangetekend verstuurd, waar de post tegen de negen euro voor vraagt maar waarvan ze de verrichting zelf overlaat aan het kassameisje van de supermarkt in een dorp tien kilometer verderop, die me het stuk gaf maar vergat dat ik ervoor moet tekenen, wat ik dus niet deed!
Met het openbaar busvervoer kostte me het 2,5 uur om het te bereiken en 3,5 uur om weer thuis te komen, doordat ik een andere route nam. Uiteraard moest Ben mee.
Om tien uur vertrokken we en om halfzes waren we weer thuis. We hebben in zeven autobussen gezeten, waarvan er drie vol kinderen zaten! Eentje was zelfs zo'n kleine "buurtbus" met acht zitplaatsen. We stapten er bij het station in met na ons nog 14 kinderen van een jaar of 15. We moesten er pas 28 minuten later uit. Ik zat helemaal achterin met Ben in een hoekje gepropt. Hij kon door de achterruit kijken en deed dat ook dus zag telkens honden. Gelukkig liet hij zich steeds het zwijgen opleggen.
Op weg naar de bus zag Ben een vuilnisbak op de weg door het bos staan die er gisteren nog niet stond. Hij verstarde totaal en probeerde het weg te blaffen. Ik zei hem door te lopen en deed dat zelf. Uiteindelijk liep hij er in een grote boog omheen en omdat ik ondertussen stil was blijven staan, bevond de bak zich nu tussen ons in. Toen ik floot, kwam hij terug maar boog eerst af naar de bak, rook eraan en kwam pas daarna aan de voet. Aan het eind van het pad staat een stenen beeldje in de vorm van een leeuwebek waar Ben eerder al doodsbang voor bleek. Omdat ik nog een klein halfuurtje op de bus moest wachten, ging ik op het beeldje zitten in oppositie van de bek en bleef daar net zolang zitten tot Ben bij me kwam en aan het beeldje durfde ruiken en dat uiteindelijk ook aan de voorkant durfde.
Overigens had dit ook een tragisch verhaal kunnen zijn omdat ik tijdens de wandeling door het bos één moment niet oplette, terwijl Ben op het fietspad liep, zodat een oudje achterop kon komen en rakelings langs Ben fietste, die gelukkig net stond te ruiken.

Ben blijft bijten

Gelukkig nu alleen in botten

Ben bijt hondje dood

Nou ja, een dood hondje. Hij heeft er een week lang tegen lopen grommen maar vandaag durfde hij hem dan eindelijk te grijpen.

Met Ben in de bus

Héél vroeg wakker geworden door orenklapperij van Ben. Omdat hij maar bleef schudden met zijn kop en aan zijn oor zat te krabben maar ik niks kon vinden, besloot ik de dierenarts te raadplegen, wat een wandeling van vijf kilometer door de regen betekende. Dankzij de regen kwamen we geen hond tegen. Onderweg Ben afgeleerd te trekken aan de lijn. Om de dokter  te bereiken, moesten we dwars door de stad lopen en omdat we er toch langs kwamen, bracht ik gelijk maar een bezoek aan de sigarenwinkel en vervolgens de dierenwinkel, die twee Schapendoesteven bezit. Ben zag ze wel maar begon er geen blafpartij tegen. De dokter vond Ben maar mak vergeleken met sommige andere Schapendoezen in zijn praktijk. Hij had er zelfs een die hij zonder muilkorf om niet durfde te benaderen.
Op de terugweg besloot ik de bus te nemen om te zien of dat kon met hem. Dat kon dus.

Alweer een week bezig met Ben

Jammer genoeg is het hek om mijn tuin nog altijd niet geplaatst, zodat ik ook nog niet echt goed met hem aan het werk kan. Hij is gelukkig wel leergierig en houdt het los volgen aan de voet steeds langer vol, zelfs als ik met mijn hand in mijn zak loop zodat hij de beloning niet meer zien kan.
Ook begint hij af te leren eerst om zich heen te kijken waarom ik hem roep voordat hij er gevolg aan geeft. Hij reageert zelfs al op een zacht fluitje. Het dringendste dat hij leren moet, alleen thuis blijven, zal ook het moeilijkste zijn want hij begint al te jammeren als ik 1 seconde achter de deur verdwijn. Hij reageert op alles wat ik doe. Als hij ogenschijnlijk ligt te slapen en ik verander van houding zit hij gelijk al rechtop.

Ben begint los te komen

Tot nog toe liet Ben zich niet verleiden tot trekspel maar liet het bij dom happen in de speeltjes die ik hem voorhield en het ophalen ervan als ik ze wegwierp maar nu bleef hij het dan eindelijk vasthouden als ik het greep en eraan te trekken onder veel gegrom. Hij is wel erg ruw met zijn bek en zeker nogal onervaren hiermee want mijn vingers raakten nogal eens beschadigd tussen zijn tanden bij het verhappen.
Verder begint hij al een aantal seconden het "los volgen aan de voet" vol te houden en kan ik hem ook al met succes bevelen te stoppen met blaffen.
Voor de zekerheid lijn ik hem aan als ik mensen zonder hond aan zie komen want hij gaat nogal tekeer tegen hen.
Dat deed ik vanmiddag ook toen er iemand met een kleine hond aankwam, maar ik had helaas te laat in de gaten dat ik op glibberige grond stond zodat Ben me subiet van de sokken trok toen hij het hondje zag en me een modderbad bezorgde.

Ben lijdt aan paedofobie

Vanochtend kwam ons een holler met hond tegemoet waar Ben tegen tekeer ging maar wel bij uit de buurt bleef omdat de hond met gelijke munt betaalde. Terwijl ik met zijn baas praatte probeerde zijn hond vriendschappelijke betrekkingen aan te gaan maar Ben gaf niet thuis. Na een tijdje zag ik de holler weer terugkeren en ik besloot Ben aan te lijnen om te zien hoe hij deed. Nu reageerde hij veel agressiever en de andere hond van de weeromstuit ook. Ben probeerde de hond zelfs te bijten toen die te dichtbij kwam. Zijn eigenaar vond dat ik Ben beter los kon laten, waar ik het roerend mee eens was. Toen lijnde hij zíjn hond aan omdat er een fietser aankwam want dat was zijn probleem.
Vanmiddag  kwamen we voor het eerst kinderen tegen. Ben zag ze al uit de verte en ging helemaal door het lint. Hij verviel in een razernij waar ik geen vat op kreeg. Reageerde nergens meer op. Tegen honden doet hij dat ook maar daar is de oplossing dus hem gewoon loslaten, wat me bij kinderen geen goed idee lijkt.
Nu ligt hij bij te komen op de bank.

Ben gaat los

Na vanacht durfde ik het aan Ben los te laten. We kwamen vijf grote honden tegen en zoals ik al vermoedde was het probleem met Bens agressie aan de lijn tegen andere honden gelijk over. Hij stormde wel luid blaffend op ze af maar toen de honden geen krimp gaven en in plaats daarvan op hem afstoven koos hij het hazepad. Alleen een Drentse Patrijs raakte onder de indruk maar toen hij ernaar begon te happen greep zijn vrouwtje in, hief haar hand op en riep streng "weg jij" tegen hem. Tegen de verwachting in viel hij haar niet aan maar ging inderdaad weg.
Hij was dolblij dat hij los kon. Gek genoeg voor een gecastreerde reu sprong hij ineens tegen me aan, omklemde mijn been met zijn voorpoten en begon te rijen. Wat maar weer eens bewijst dat castreren een belachelijke ingreep is.

De derde nacht

Had Ben tot nog toe naast de voordeur liggen slapen, met zijn neus bij de kier, nu ging hij ineens op het voeteneind van mijn bed liggen met zijn kop op mijn voeten.
Gelukkig ging hij na een uurtje in z'n eigen mand liggen maar toen ik vanochtend wakker werd lag hij weer op het voeteneinde. Vannacht nog wel wakker geworden omdat hij als een wolf aan het huilen was, met zijn kop omhoog. Alle andere honden in de omgeving waren aan het blaffen en hij wilde daar blijkbaar bovenuit komen ofzo.
Hij heeft ook het echte jachtinstinct van de oerschapendoes want toen we vanochtend in het bos een muis z'n holletje in zagen vluchten, aarzelde hij geen moment maar begon gelijk met uitgraven.
Wat me wel de keel uit begint te hangen,  is zijn geblaf op alles wat hij ziet of hoort. Zo ging hij vreselijk tekeer tegen een uit zicht passerende horde kakelende hollers. Dus dat is het eerste wat ik de kop in ga drukken met behulp van mijn scheidsrechtersfluitje.

Tweede dag herplaatsing

Ben begint zich thuis te voelen en heeft de bank in beslag genomen. Zelf moet ik nog aan zijn naam wennen want ik betrap me er steeds op dat ik Baldr tegen hem zeg.
De tweede nacht verliep wat rustiger al stond hij nog wel een paar maal op.
Gisteren zes lange wandelingen gemaakt en vandaag weer en gelukkig kwamen we geen hond tegen. Helaas gaat hij ook tekeer als hij geblaf hoort, wat op zich normaal is voor Schapendoezen al overdrijft hij het ontzettend.
Vandaag kwamen we een holler tegen maar gelukkig zag ik die eerder zodat ik zijn aandacht op mij kon vestigen. Even later stuitten we echter op een oud vrouwtje dat midden in het bos stilstond en dat gaf aanleiding tot een blafpartij. Toen er ook nog een oud mannetje op krukken aan kwam strompelen werd hij woedend en had ik al mijn kracht nodig om te voorkomen dat hij het aanviel.

Thaile: de langstlevende van mijn laatste nest Schapendoezen

Thaïle heeft het heel zwaar gehad in haar jeugd omdat ze nog geen half jaar oud, gestolen werd door een kamper en pas maanden later teruggevonden werd, zo uitgehongerd dat ze als Maltezer Leeuwtje aan een oud vrouwtje verkocht was.
Daarna kwam ze in Duitsland terecht bij een fokker waar ze twee nestjes wierp. Van haar laatste nest bleven er maar twee in leven. Momenteel heeft ze 250 nakomelingen. Ze wordt dit jaar vijftien

Bang voor een speelgoedhondje

Vanochtend liet ik Ben dit hondje zien. Hij hapte ernaar en beet erin zodra ik het bewoog en als ik het weggooide bracht hij het terug. Daarna ging ik hem uitlaten en zette het hondje op de bank. Aan het eind van de middag zat ik naar een nieuwe aflevering van de Trumpstory te kijken terwijl Ben naast me zat toen hij ineens begon te grommen naar dat hondje. Toen ik het pakte deinsde hij achteruit tot onder de tafel. Ik gooide het hondje toen voor hem op de grond en daar schrok hij zo van dat hij omhoogsprong en de tafel omverwierp en nu is hij zo van streek dat hij niet eens een hondenkauwworstje wilde aannemen terwijl hij daar eerder nog dol op was. Zelfs een stukje kalfsleverworst weigerde hij.
Om de spanning te ontladen ben ik maar wat gaan wandelen maar eenmaal terug ging hij timide liggen slapen met zijn rug naar de plek waar het hondje zat dat ik natuurlijk al uit zicht gebracht had.
Héél jammer want ik was juist zo blij iets gevonden te hebben waar hij met mij mee wilde spelen.

De eerste nacht

Ben kreeg zijn mand mee maar meer dan zitten wil hij er niet in. Slapen doet hij ernaast. Vannacht sliep hij aan het voeteneind van m'n bed, stond een paar maal op, liep een rondje en ging weer liggen. Om zes uur begon hij ineens te piepen, aan de deur te krabben, en aan de openstaande kier van het raam te snuiven. Ik dacht dat hij naar huis verlangde dus bleef ik in eerste instantie liggen maar hij begon zo'n kabaal te maken dat ik toch maar opstond en met hem naar buiten ging. Bleek dat hij dringend moest plassen.

Bens aankomst

Vanmiddag kwam Ben dan eindelijk. Eerst hebben we nog samen met de vorige eigenaar een wandelingetje gemaakt om de spanning van de autorit te ontladen. Gelukkig ontging het hem dat zijn mensen er vandoor gingen omdat hij gulzig een rondslingerend oortje aan het verorberen was. Toen hij het in de gaten kreeg ging hij los zoals alleen schapendoezen dat kunnen, met oorverdovend geblaf dus. Met een flink bot kon ik hem echter op andere gedachten brengen. Dat had hij binnen een uurtje verslonden waarna ik een lange wandeling met hem maakte. Voor mij de eerste keer dat ik met een aangelijnde schapendoes wandelde, wat ik niet voor herhaling vatbaar vind maar waar ik waarschijnlijk nog maanden mee door moet gaan.
Daarna ben ik even gaan liggen, waarbij Ben zich aan mijn voeten neervleidde en geduldig wachtte tot ik weer opstond maar nu staat hij de hele tijd voor de deur te dralen omdat hij weer naar huis wil.