Nieuwe foto's van Thaïles kinderen

Inmiddels zijn de kinderen van Thaïle alweer een paar weken in hun nieuwe omgeving.

Foto's van ze komen op http://www.hunde-lachmann.de/html/thailekinder.html te staan

Baldr doet zijn naam eindelijk eer aan

Baldr is de stam van het middeleeuws Nederlandse werkwoord balderen, wat we nu nog kennen als bulderen, in bijv. "Het bulderen van de kanonnen."

Balderen is dus het produceren van kanonschotachtige geluiden.

Wat dat betreft had ik echter beter Yoda zo kunnen noemen, want die heeft echt de hardste blaf die ik ooit een Schapendoes heb horen produceren.

Als Baldr echter hard wilde blaffen sloeg zijn stem tot nog toe over, zodat hij in plaats daarvan een schel gekef ten gehore gaf.

Echter blijkt hij in ht asyl zijn stem zo geforceerd te hebben dat hij nu niet meer overslaat maar inderdaad het voor Schapendoezen zo kenmerkende geluid geeft.

Baldr blijft behendig bezig

Gisteren weer agility getraind.

Toevallig zit er in mijn groep nog een andere Schapendoes die bijna even oud is als Baldr.

Altijd leuk om je hond met eentje van het eigen ras te kunnen vergelijken, al zie je het er bij Schapendoezen niet altijd aan af dat het om hetzelfde ras gaat.

Althans waar het het uiterlijk betreft, aan de manier waarop ze werken herken je ze natuurlijk direct als tot één soort behorend.

Het leuke van agility is dat de hond ook duidelijk begrijpt wat de bedoeling is.

Baldr in elk geval wel, hij heeft vaak in één keer door wat de bedoeling is van een nieuwe oefening.

Hij blijft ook het hele uur enthousiast bezig, wat soms lastig is daar je natuurlijk niet continue in actie bent maar ook veel moet wachten terwijl anderen aan de beurt zijn.

Fokkerij vooralsnog voorlopig veiliggesteld

Thaïles kinderen zijn inmiddels vergeven en worden as. zondag afgehaald door hun nieuwe bezitters.

Maar liefst drie komen er in handen van fokkers en zullen zich dus t.z.t. gaan voortplanten, als alles meezit natuurlijk.

Dat geeft me straks mogelijk de keuze uit vier verschillende nesten, want Thaïle gaat ook nog een nest werpen.

Gezien haar leeftijd zal een derde nest er niet meer inzitten, want tweemaal binnen het jaar een nestje laten komen mag niet en acht jaar lijkt me te oud om het nog te riskeren.

Ik denk dat ik een kleinkind van Thaïle prefereer boven een kind van haar.

Nieuwe foto´s van Thaìles welpen

Thaìles welpen zijn alweer zeven weken oud en doen het nog steeds uitstekend.

Ze worden momenteel ingezet om geestelijk gehandicapten een plezier te doen.

Zie http://www.hunde-lachmann.de/html/sechte_und_siebte_woche.html

Thaïles kinderen 5 weken oud

Alweer een nieuwe serie foto's van Thaïles broedsel.

Zie http://www.hunde-lachmann.de/html/funfte_woche.html

De welpen zijn nu op hun leukst!

Thaïles kinderen 4 weken oud

De kinderen van Thaïle lopen inmiddels al buiten rond en staan op het punt gespeend te worden.

Zie: http://www.hunde-lachmann.de/html/vierte_woche.html

Minimumvoorwaarden voor het houden van Schapendoezen

Omdat de Nederlandse rasvereniging in handen is gevallen van de veelfokkers en het fokbeleid daar bepaald wordt door mensen zonder inzicht in de speciale samenstelling van de Schapendoes, ben ik lid geworden van de Duitse rasvereniging.

Daar staat het oorspronkelijke doel, het instandhouden van een werkhondenras, nog hoog in het vaandel.

In onderstaand reglement staan de minimumvoorwaarden vermeld voor het houden, fokken enz. van Schapendoezen.

Ik sluit me daar van harte bij aan.

Jammer dat Nederland iets dergelijks ontbeert.

Thaïles nest

Thaïles jongen hebben hun ogen geopend en beginnen rond te lopen.

Voor foto's zie http://www.hunde-lachmann.de/html/dritte_woche.html

Wat opvalt is dat de meeste jongen dezelfde zwartwittekening vertonen als hun moeder destijds.

Thaïles nest

Thaïle doet het ondanks haar bijna zes jaar uitstekend als moeder!

Haar welpen zijn inmiddels al weer zowat twee weken oud.

Voor foto's zie http://www.hunde-lachmann.de/html/zweite_woche.html

Zo te zien worden het allemaal blauwkousen.

Vloeit nu ook bloed

Geheel tegen mijn hoop en verwachting in verminderen de conflicten tussen beide reuen niet alleen niet, ze nemen zelfs toe in aantal en heftigheid.
Tot nog toe was het vooral veel verbaal geweld en bleef het verder bij happen naar elkaar, maar Yoda heeft zich nu al tweemaal vastgebeten, waar ik direct een eind aan maakte, en er heeft nu ook al tweemaal flink wat bloed gevloeid.
Ik probeer nu nog sneller nog harder in te grijpen, maar al te veel druk kan ik ook weer niet op Yoda leggen, gezien het risico dat hij zich tegen mij gaat keren.
Ik ben inmiddels per ongeluk al een keer in mijn knie en een keer in mijn elleboog gebeten, toen ze op elkaar in begonnen te happen terwijl ik tussen ze in zat.

Met kwaadwillende doezen is het oppassen geblazen

Yoda en Bladr blijven elkaar na drie maanden nog steeds om de haverklap in de haren vliegen.
Wat ongewoon is bij reuen.
En pech voor mij, want ik had verwacht dat het wel zou slijten, maar in plaats daarvan beginnen ze steeds vaker te bakkeleien, vandaag zelfs direct bij het opstaan.
Het wordt ook weer moeilijker om ze te laten ophouden.
Ik kan ze wel uit elkaar sturen maar niet laten ophouden met grommen.
Als ik ze het laat uitvechten wint Yoda steeds, maar Baldr blijft hem desondanks steeds opnieuw uitdagen.
Na elke gevecht verstopt hij zich steeds langer onder het bed, maar elke keer dat hij eronder uit komt begint hij vroeg of laat Yoda opnieuw uit te dagen.

Sommige Schapendoezen kunnen niet zwemmen

Althans, niet uit zichzelf.
Die moet je het leren en daarna kunnen ze dus wel zwemmen.
Al mijn Schapendoezen lopen graag het water in en gaan er zelfs in liggen, maar echt zwemmen doen er maar een paar uit zichzelf.
Yoda blijkt daar niet toe te behoren, terwijl zowel zijn vader Tjalfi als zijn moeder Wabbes zwemmers van nature zijn.
Wabbes duikt zelfs dingen van de bodem op.
Tot nog toe was me dat niet opgevallen, maar van de week liep ik langs het Spaarne te wandelen toen ik Yoda ineens kwijt was.
bleek hij in het Spaarne te zijn gesprongen op een plek waar het te diep was.
ik kon hem niet zien omdat hij niet zwom maar met zijn achterpoten grond probeerde te bereiken, met als gevolg dat alleen zijn neus nog maar boven water kwam en hoewel de walkant maar 20 cm hoger dan het water was, zag ik hem niet doordat hij er vlak tegenaan stond.
Gelukkig had ik dit al eerder mee gemaakt zodat ik direct naar de waterkant liep toen ik hem miste en langs de walkant keek, anders was ie vast verzopen.

Verhoudingen binnen het ras steeds schever

Ondanks de waarschuwing van de Hirschfeldstichting in 2000 dat meer dan de helft van het aantal bestaande Schapendoesfamilies met uitsterven bedreigd wordt doordat ze niet bij de voortplanting betrokken worden. blijkt uit het afstammingsschema duidelijk dat er steeds meer met uitsluitend dezelfde meestgebruikte families wordt gefokt en steeds minder met de minst gebruikte.
En daarnaast dat de families die gebruikt worden steeds meer aan elkaar verwant raken, terwijl de Hirschfeld juist wees op het belang van het gescheiden houden van de families.

Meeste Schapendoezen buiten Nederland geboren

Een simpele telling van alle na 1999 geboren Schapendoezen leert dat er in het buitenland tegenwoordig veel meer Schapendoezen gefokt worden dan in Nederland.
In Nederland zijn er tussen 2000 en 2007 circa 400 nesten geworpen, tegen in het buitenland zo'n 600.
Een gunstige ontwikkeling daar de nederlandse rasvereniging in handen van veelfokkers is gevallen die alleen hun eigenbelang voor ogen hebben. Dat dat zo is blijkt uit de feiten, zie
Of de buitenlandse rasverenigingen het beter doen ben ik momenteel aan het uitzoeken, maar duidelijk is al wel dat sommige in Nederland zeldzame stammen in het buitenland nog wel ingezet zijn.

Schepersinstinct vast verankerd in het ras

Scheperen is de Nederlandse naam voor het hoeden van schapen.
Met schepersinstinct wordt deshalve bedoeld het vermogen van Schapendoezen om kuddes schapen te hoeden.
Hoe dat in het ras verankerd werd heb ik bescheven in dit document±
Dit heb ik ontdekt door van alle Schapendoezen de stamboom uit te pluizen tot aan het begin toe.
Punt is natuurlijk wel dat het altijd al vast in het ras verankerd zat, want als die eerste honden het al niet erfelijk meegekregen hadden dan hadden ze het natuurlijk ook niet door kunnen geven.

Fokken vereist inzicht in samenstelling ras

Om te kunnen beoordelen of je fokplan bijdraagt aan het voortbestaan van het ras heb je niks aan de stamboomkennis van je voorgenomen combinatie.
Wat je nodig hebt is inzicht in de stambomen van alle andere Schapendoesen.
Ook daar heb je jaren voor nodig.
Heb je dat eenmaal dan ben je nog niet klaar want je moet ook overzicht houden op wat er nog geboren gaat worden.
Zelf zoek ik steeds per periode van 5 jaar uit in welke verhoudingen de verschillende families voorkomen, zie bijv.
Nu ben ik bezig de periode 2000-2007 in kaart te brengen. Dat is wat meer dan 5 jaar, maar zo nauw neem ik het nu ook weer niet en mijn nestenlijst gaat tot half 2007, dus vandaar!

Dagelijks vingerkammen onmisbaar

Dat merkte ik weer eens nadat ik Teun een paar weken niet had kunnen kammen doordat er dan steeds ruzie tussen haar en Yoda uitbrak.
Maar ineens viel het me op dat ze haar rechtervoorpoot niet meer gebruikte.
Bleken da haren van de voorpoot samengeklit te zijn met de haren op haar buik, waardoor ze haar poot niet meer strekken kon.
Haar haren waren in elkaar verward geraakt, zoals alles wat in het haar terecht komt erin verward raakt.
Het is een soort wurghaar, ik heb er zelfs al slakken en wormen uitgepeuterd, en het gevaarlijkste zijn wel de bijen.
Daarom happen ze er altijd naar, denk ik.
Met Teun heb ik zelfs al meegemaakt dat de nagels van haar achterpoot in een klit aan haar voorpoot vastgehaakt zat, terwijl ik de vacht toch regelmatig op klitten navlooi.

Kuif ook nooit afknippen

Schapendoezen lopen nog al makkelijk ergens tegenop, dat komt niet doordat ze niet kunnen zien vanwege hun kuif, maar doordat ze hun ogen meer op de verte gericht houden dan op dichtbij, omdat het van origine honden van de open ruimte zijn en er gewoon vanuitgaan dat er niks in de weg zal staan.
De kuif voor hun ogen is er dan ook om te voorkomen dat ze teveel zien van wat er ver weg gebeurd.
Ook als je de kuif opbindt of afknipt blijven ze trouwens tegen dingen aanlopen, terwijl ze zelfs als ze stekeblind zijn gewoon op vol vermogen door blijven hollen alsof ze alle ruimte van de wereld hebben.

Vacht van de Schapendoes vooral met rust laten

Borstelen is ook goed voor de huid, kammen niet, maar het beste kun je de vacht toch niet te vaak borstelen.
In plaats daarvan kun je het beste Toepoels aanwijzing volgen en de vacht dagelijks alleen met de vingers doorkammen op ongerechtigdheden en het borstelen beperken tot eenmaal per week.
Klitten laten na verloop van tijd vanzelf los, maar je kunt een handje helpen door de lange haren uit de klit te verwijderen, wat dan wel haar voor haar moet gebeuren.
Moeilijkste zijn de klitten tussen de tenen van de poten en tussen de voetkussens, maar als je hond je toelaat ook daar onderhoud te plegen heb je natuurlijk wel een heel nauwe band met je hond opgebouwd.
Het vachtverzorgen kost dan wel veel tijd, maar het voordeel ervan is dat het je een mogelijkheid geeft om de vertrouwensband met je hond op te bouwen en uit te breiden.
Mits je er natuurlijk mee begint als de hond nog zo jong is dat vachtverzorging nog helemaal niet nodig is.
Juist omdat het nog niet nodig is geeft het ook nog geen problemen en is het borstelen dus alleen een prettige ervaring.
Dat het vooral bij de poten een voordeel geeft merk ik nu met Yoda, die alleen maar geknipt werd.
Het is bijna ondoenlijk om zijn poten te kammen, hij heeft al een borstel kapot gebeten met zijn krachtige gebit.

Schapendoezen mag je niet kammen

Een Schapendoes hoort een ondervacht te hebben.
Kam je de vacht dan trek je die ondervacht eruit.
Een Schapendoes hoort geborsteld te worden.
Daarom krijg je een kortgeknipte vacht ook nooit meer goed, want enerzijds moet je de nieuwe haren loskammen waardoor je de ondervacht verwijdert en anderzijds laat je de ondervacht zitten dat houden die de nieuwe haren tegen het lichaam vast.
Het vreemde daarbij is dan nog dat heb je de haren eenmaal los gekamt dan zitten ze een maand later al weer helemaal in de ondervacht verknoopt, terwijl dat bij ongeknipte Schapendoezen nooit het geval is.
Althans bij die van mij.

Vacht van de Schapendoes nooit verwijderen

Een Schapendoezenvacht mag je niet inkorten omdat de vacht nooit meer goed teruggroeid.
De haren die je afknipt groeien namelijk niet aan, maar er groeien t.z.t .nieuwe haren bij en die komen vast te zitten in de kortgeknipte haren, waardoor er een soort pantser om de hond heen groeit en de haren dus niet meer los in groepjes komen te staan.
Je moet jarenlang haar voor haar loskammen maar echt goed komt het nooit meer.
Toen ik Teun kreeg was ze ook kortgeknipt en na 6 jaar uitkammen zit de vacht nog steeds vast.
En het duurt sowieso als een jaar tot er voldoende nieuwe haren zijn gegroeid om de vacht weer lang te doen lijken, mits je die haren dus uit de kompacte massa oude haren weet los te wurmen.
Iets wat voor de honden een zeer onprettige ervaring is.

Fokkersdilemma

Aan de ene kant heb ik mijn honden voor het plezier en aan de andere kant wil ik ermee fokken.
Yoda is ontegenzeggelijk de hond die me het meeste plezier verschaft, maar even zo duidelijk is dat ik met nog een welpje erbij wel erg veel hooi op de vork neem.
Ik heb vroeger ook vier schapendoezen tegelijk gehad, hoewel ik eigenlijk vind dat een Schapendoes het beste gedijt als je hem hebt zonder andere honden erbij, omdat het zeer persoonsgerichte honden zijn en de hond anders moet concurreren.
Fokken en van honden houden gaat dus eigenlijk niet samen, omdat je als fokker allerlei dingen moet doen die niet in het belang van je hond zijn.
Redeneer je puur vanuit het belang van de hond dan is zelfs een dekking al niet in haar belang, laat staan de drachtigheid en het nesten werpen.

Verstand of hart laten spreken

Yoda is exact de hond die ik wou hebben, al komt Baldr er dichtbij.
Hij is een combinatie van zijn vader en grootvader met ook nog iets van zijn moeder erbij.
Een hond die je maar éénmaal in je leven tegenkomt.
Hij kan uren lang liggen wachten terwijl ik wat anders doe en explodeert van vreugde zodra hij merkt dat hij aan de beurt is.
Hij blijft dan ook net zolang bezig als ik wil, terwijl Baldr er al gauw de brui aangeeft,
Welke keus mijn hart me ingeeft is dus wel duidelijk.
Maar mijn verstand zegt me dat Yoda beter af is bij iemand die alle aandacht aan hem kan besteden, terwijl mijn hart ook weer kiest voor het nieuwe teefje, terwijl mijn verstand zegt dat ik daar de komende jaren al helemaal geen tijd voor kan vrijmaken.
Het beste wat dat betreft zou nog zijn: wachten tot Teuntje dood is, want die kan geen andere teven om zich heen dulden, en hoe ze op een welpje reageren zal is ook nog maar afwachten.

Elke oplossing schept zijn eigen problemen

Het slagen van de integratie van Yoda betekent wel dat de voorgenomen aanschaf van een kind van Thaïle in de verdrukking komt.
Met de drie honden die ik al heb kom ik al tijd te kort om ze alle drie voldoende aandacht te geven.
Terwijl een jong hondje uiteraard extra veel tijd vergt.
Komt nog bij dat ze eigenlijk te vroeg geboren wordt, aangezien ik mik op een nest in 2013 en ze dan eigenlijk al weer te oud is voor een eerste nest.
Ik kan natuurlijk wachten op het tweede nest van Thaïle, maar dan heb ik geen kind van Amiro omdat Bruno al voor het tweede nest gepland staat.
Ik zal me eerst maar gaan verdiepen in Bruno, voordat ik een beslissing dienaangaande neem.
Genealogisch gezien is Bruno's combinatie met Thaïle natuurlijk interessant vanwege het samenkomen van de broers Bouwe en Bram Wolverlei en de broers Drakie en Does-Adriaan Doeshuus in hun kroost.

integratie Yoda lijkt te lukken

De heftigheid zowel als de frequentie van de conflicten neemt nu toch duidelijk waarneembaar af tussen Yoda en de andere twee.
Hoewel Teun nog steeds overal onder kruipt, vind ik dat geen reden om Yoda niet te houden.
Vraag is wel of ik daarnaast ook nog het nieuwe hondje erbij kan hebben, mocht zich voor die tijd een goede gegadigde voor Yoda aandienen dan denk ik dat Yoda daar beter tot zijn recht kan komen aangezien ik toch mijn aandacht moet blijven verdelen.
Wil je alles uit Yoda halen wat er aan potentie inzit dan moet je je gezien zijn leeftijd echt totaal kunnen koncentreren op Yoda alleen.
Hij moet tenslotte nog zowel het showen in de ring als het presteren in de agility nog leren en daarvoor zelfs nog de basis ervoor aanleren, want hij kan echt helemaal niks.

Eén worp omvat gemiddeld honderd jaar leven

Schapendoezen werpen gemiddeld een stuk of zeven welpen per worp.
Als die gemiddeld vijftien jaar worden zit je al gauw op meer dan de honderd jaren leven per nest.
Toch even iets om bij stil te staan als je bedenkt dat fokkers die jaarlijks meerdere nesten produceren dus al gauw verantwoordelijk zijn voor duizenden jaren leven.
Noch een reden om heel zuinig te fokken.
Overigens ook een reden niet te snel een tweede hond erbij te nemen aangezien je anders jarenlang met twee oude tot heel oude honden zit.
Veel beter is het te wachten met je volgende hond tot je hond tegen de dertien loopt, omdat een jong hondje op die leeftijd vaak een verjongend effect op de oude heeft en je na het verscheiden ervan veel langer tijd voor je volgende hond hebt.
Doe je dat niet dan moet je je derde hond al aanschaffen als de vorige twee nog steeds leven en is de oudste misschien al te oud om zich aan te passen.

Schapendoezen worden heel oud

Schapendoezen worden gemiddeld zestien jaar oud, mits je er natuurlijk op de juiste wijze mee omspringt.
De langst levende Schapendoezen halen hun 18e verjaardag nog, maar 19 is er tot nog toe geen geworden, voor zover bekend dan natuurlijk.
Een leeftijd die tegenwoordig vaker bereikt wordt, maar die ook door Boeloe (een van de beginhonden) gehaald werd.
Als stamvader is hij natuurlijk geen echte Schapendoes in kynologische zin, omdat alleen honden waaarvan beide ouders in het stamboek staan zich zo mogen noemen, mits ze er zelf ook in staan uiteraard.
Dat ze tot op die leeftijd gewoon als hond kunnen blijven functioneren, blijkt uit een berichtje in het blaadje van de rasvereniging van december 1997, waarin vermeld staat dat Hamlet Kreilererf, geboren 6-11-80, elke dag nog springlevend door het bos holt.
En in het nummer van april 1998 wordt hetzelfde gezegd van Bettine Stoutjes, geb. 17-5-1980. In hetzelfde nummer staat ook nog dat Bontje Amorus (geboren 1968) stierf op de leeftijd van 17 jaar en 9 maanden. Aangezien je maar tot het 8e levensjaar kunt fokken met een teef, terwijl ze dus tweemaal zou oud kan worden, zit je met een probleem als je fokteef van het type is dat geen andere teef om zich heen duldt.
Hetgeen met Teun het geval is.
Veel fokkers dumpen hun teven na hun productieve periode, maar voor hen is fokken het doel en voor mij slechts een noodzakelijk kwaad en het enige wat me rest is Teun vet te mesten in de hoop dat ze dan wat korter leeft.

Schapendoezen zijn er om agility mee te doen

Agility, oftewel behendigheidwedstrijden met honden waarbij het behendige deel voor rekening van de hond komt, is geknipt voor schapendoezen.
Veel beter dan schapenhoeden, oftewel scheperen, aangezien dat, anders dan bijv. bij de Bordercollie, nooit de hoofdtaak van de Schapendoes geweest is.
De hoofdtaak van de Schapendoes was het werken met de baas, en dat is waar agility vanuit het perspectief van de hond op neer komt.
Gek genoeg presteren Bordercollies beter dan Schapendoezen in de agility, dus je zou denken dat ook voor deBordercollie het werken voor de baas de hoofdzaak was, en het scheperen slechts een uitwerking.
Verantwoord Schapendoezen fokken betekent dus vooral veel aan agility doen, wat een dure grap is, zeker als je ook wedstrijden wilt doen, zeker in verhouding tot de reële tijdsbesteding in relatie tot de gespendeerde tijd.
Gemiddeld twee uur rijen en zo'n acht uur op het wedstrijdterrein zijn voor ca. 3 minuten actie, logisch dat velen ervoor kiezen om dan maar met meer dan één hond tegelijk mee te doen.
Wat het trainen er natuurlijk weer niet makkelijker en duurder op maakt.
Vandaag ben ik voor het eerst sinds november vorig jaar weer wezen trainen met Baldr.
Eerder kon niet omdat de beide broers nog aan elkaar wennen moesten.
Yoda moest mee omdat hij thuis ruzie blijft maken met zijn moeder, maar gelukkig bleef hij niet het hele ur blaffen en zei de trainster dat ik hem de volgende keer ook mee mocht nemen.
Nu moet ik eerst een geschikte basistraining voor Yoda vinden, opdat ik z.s.m. ook met hem aan de agility kan.
Zijn bouw belooft een snellere tijd dan menig Bordercollie.

Aftellen tot het werpen van de teerling begonnen

In de lente wordt Thaïle loops, vraag is alleen of dat begin of eind ervan is.
De fokster denkt blijkbaar het laatste, want het nest is gepland voor het derde kwartaal.
Dar zou de loopsheid op zijn vroegst op eind mei leggen, maar half maart lijkt mij natuurlijker, tenzij ze maar eenmaal in de negen maanden loops wordt, zoals haar grootmoeder Jofr, waardoor je de loopsheid in elke jaargetijde tegenkomt.
Teun was steevast aan het begin van de lente en het begin van de herfst loops, zelfs zo nauwkeurig dat de eerste dag altijd op zondag viel.
Gezien de situatie hier ga ik vragen of het welpje niet na negen maar pas na 26 weken weg hoeft, zodat ze wat steviger staat tegenover mijn meute.
Maar misschien klikt het makkelijker met Teun als het nog duidelijk een welpje is.
Moeilijk in te schatten wat juist is in deze

Gaat het eindelijk goed tussen beide reuen, gaat het mis met de teef

Baldr heeft eindelijk ingezien dat grommen tegen Yoda niet slim is, maar nu begint Teun ineens tegen Yoda te grommen en wat Yoda bij Baldr niet deed doet hij nu wel, hij valt Teun aan.
Hij begint haar ook uit zichzelf te grijpen en heeft haar al een keer aan de staart van de bank afgetrokken.
Misschien herkent hij haar niet als teef doordat ze gekastreerd is, maar het kan ook zijn dat hij door heeft dat Teun bang voor hem is en dat hij haar daarom gaat grijpen.
Heel vervelend nu weer, Teun verschuilt zich de hele dag overal onder en achter en Yoda loopt echt op haar te loeren, terwijl Baldr Teun gaat verdedigen zodra Yoda tegen haar begint te grommen, of teun tegen hem.

Alternatief ontwerp voor mijn volgende Schapendoes

Omdat je nooit zeker weet of de uitverkoren reu er wel zin in heeft, is het usance binnen de Schapendoezenfokkerij om een reservereu uit te kiezen voor het geval dat ...
In dit geval is Bruno von Kleinen Kreisel uitverkoren als reserve. Zie:

Het verneukeratieve in de schapendoezengenealogie is dat dit nest in zijn 6e generatie voorouders minder verlies heeft dan dat van Amiro, maar dat komt doordat Thaïle 2 tot 3 generaties ouder is dan Bruno.
Daardoor is het voorouderverlies in de 6e generatie nog onzichtbaar, maar in de 7e en 8e generatie veel groter dan bij het nest van Amiro.
Maar het is wel een interessant teruggrijpen op combinasties uit Bruno's voorouders, waarbij o.a. de broers Bouwe en Bram Wolverlei en Doesadriaan en Drakie Doeshuus.

Ontwerp voor mijn nieuwe Schapendoes

De hele week mijn handen vol gehad aan het uit elkaar houden van mijn beide reuen.
Gelukkig ontpopt Yoda zich als de ideale Schapendoes.
Ondertussen is de eerste stap naar mijn volgende schapendoesteef gezet.
De voorgenomen combinatie is officieel in de planning van de Duitse rasvereniging opgenomen.
De stamroos over de eerste zes generaties voorouders (zie ) toont duidelijk hoe gezond deze combinatie is. Voor de 126 posities zijn 101 honden gebruikt, dus een voorouderverlies van slechts 20% in 6 generaties, met een overlapping in de 6e generatie van slechts 6% tussen reu en teef.
Verder staan de voortkomelingen uit deze kombinatie maar 8 generaties van de 0-generatie (de 9 starthonden) af, dichterbij dan welke andere Schapendoes dan ook!

Elke dag beetje beter

Even afkloppen, maar vandaag heeft Baldr bijna niet gegromd tegen Yoda en aten ze gezamenlijk uit de etensstandaard, wel elk uit een eigen bak natuurlijk.
Inmiddels is me wel duidelijk geworden waarom Yoda een anti-blafband omhad want hij blaft letterlop elke geluid dat hij hoort, zelfs als het uit de luidspeakers komt.
En hij blaft ontzetten hard!
Maar wel mooi om te horen.
Hij leert ook goed blaffen, steeds minder achter elkaar en steeds vaker met een pauze tussen elke blaf.

Jaloezie blokkeert gewenning

Yoda is té plakkerig of bezitterig, ´t is maar hoe je het noemen wil, maar doordat hij steeds zowat op schoot gaat zitten houdt hij Baldr extra jaloers en daardoor blijft hij Yoda inheus bejegenen.
Vandaag bleef hij de hele dag grommen tegen Yoda en zelfs buiten bleef hij ruzie zoeken, voor het eerst.
Omdat Yoda terug ging grommen en het uiteindelijk steeds op eenvechtpartij uitliep (driemaal binnen een ochtend) heb ik tenslotten Baldr maar hee lstevig gecorrigeerd, waarop hij weer onder het bed ging zitten.
Een slecht teken aan de wand.

Gewenning wint van instinct

Gelukkig is Yoda een volger en geen initiatiefnemer zoals Baldr, en hij heeft er dan ook geen moeite mee de leiding aan Baldr over te laten.
Ook na zijn zoveelste overwinning na een rechtstreekse aanval van Baldr blijft hij de volger en neem hij het heft niet in handen door Baldr terecht te wijzen.
Hij blijft Balddr gewoon neutraal behandelen.
Baldr valt ook alleen aan als Yoda met mij speelt of te dicht in de buurt komt als hijzelf bij mij zit.
Teun treurt nog steeds, heeft zich teruggetrokken onder mijn bureau of zit de etensbak te bewaken en doet agressief als Yoda dan te dicht bij komt.
Yoda's instinct weerhoudt hem er van met teven te vechte dus hij ontwijkt haar.
Aangezien Yoda exact hetzelfde karakter heeft als zijn vader Tjalfi weet ik zeker dat deze karakters goed samen kunnen leven, omdat ze elkaar aanvullen en niet beconcurreren.
Jammer dat Baldr zo jaloers is.

Instinct sterker dan mijn wil

Ondertussen zit ik al vier dagen met vechtende reuen.
Normaliter is het vechten over zodra duidelijk is wie de sterkste is, in dit geval Yoda, maar Baldrs instinct dwingt hem steeds opnieuw tot de aanval, ook al legt hij het telkens lelijk af.
Baldr heeft de aangeboren drang tot het nemen van initiatief, wat natuurlijk een raszuivere Schapendoeseigenschap is.
Daarvan werd namelijk niet verwacht dat ze bevelen van de baas afwachten, maar juist aangaven wat de baas doen moest.
Ik ga nu maar proberen Baldr zo stevig te corrigeren op het moment dat hij weer ruzie gaat zoeken dat hij het voortaan uit zijn hoofd laat.
Het risiko is natuurlijk wel dat hij zijn band met mij daardoor verbreekt, maar het is nu eenmaal niet anders.
Probleem is dat Baldr niet naar een ander kan omdat het zo'n lastpak is, daarom heb ik hem indertijd ook aangehouden.

Schapendoezen zijn en blijven straathonden 2

Schapendoezen stammen af van de vroeger algemeen in Holland voorkomende straat- en dorpshond en aangezien onze honden afstammen van wolven die van menselijk afval leefden zijn, kun je stellen dat schapendoezen nog het dichtst bij hun wilde voorouders staan.
In elk geval kunnen ze het niet nalaten van de straat te eten.
Hetzelfde brood dat ze versmaden in de keuken moeten en zullen ze opvreten als ik het om aan de ganzen te voeren in het gras gooi.
Normaal zijn ze als de dood voor ganzen, maar zodra er brood ligt hebben ze geen boodschap mee aan ze en zien ze alleen dat brood nog maar.
Ik voer de ganzen elke dag en elke dag moet ik ze weer verbieden het brood te veroveren.
Als ik ze hun gang laten gaan vreten ze zich er rond van terwijl ze het thuis echt versmaden, zelfs al besmeer ik ze met worst.

Schapendoezen zijn en blijven straathonden

Als mijn decennium lang grasduinen in het rijksarchief Noord-Holland iets heeft opgeleverd dan is het wel het bewijs dat de verwardharige voorgangers van de Schapendoes geen specialistische schepershonden waren, maar in plaats daarvan algemeen in Holland voorkomende, mensenpoepvretende straathonden.
Behalve dat laatste zijn ze opruimers van alle eetbare afval en dat laatste zit ze nog steeds in het bloed.
Zelfs zo dat ze de boterham die ik ze in de keuken aanbied versmaden, maar dezelfde boterham wel opvreten als ik hem in de tuin geworpen heb voor als vogelvoer.

met reuen fokken kan ook

Alleen de teefeigenaren mogen zich fokker noemen als hun teef een nest werpt, maar je fokdoelen kun je uiteraard evengoed via de reuen bereiken.
Dan handel je zoals de koekoek en laat je een ander dus het nest uitbroeden en hoef je zelf alleen de resultaten te volgen om te weten te komen wat je wil.
En reuen kunnen natuurlijk meer nesten op hun naam krijgen dan teven.
Al zou het binnen het ras van de Schapendoes niet verstandig zijn.
Met deze twee mooie reuen kan ik in totaal toch wel een nest of 4 halen, en heb ik een ruimere keus uit de besschikbare teven.
Dat vergt het uitpluizen van alle beschikbare teven op achtergrond en zeldzaamheid, dus die twee jaar voordat Yoda toonbaar is kan ik goed gebruiken.

Voordelen van fokken met een lange termijnplanning

Is dat ik mijn plannen altijd aan de situatie kan aanpassen.
Met twee zulke mooi reuen kan ik eerst een paar jaar koppelklasses lopen, en het nog te verwerven volgende fokteefje gewoon een generatie opschuiven, door niet het kind van Amiro en Thaïle te nemen, maar te wachten op de kinderen daarvan, waarbij ik weer de reukeus kan beïnvloeden.
Dat geeft weer minstens vijf jaar extra!
En het kost nog twee jaar voordat Yoda's vacht weer de normale lengte heeft verkregen.
Wat weer meer dan voldoende tijd geeft om hem ringklaar te maken.
Een en ander gaat me zoveel tijd kosten dat ik mjn baan als bibliothecaris eraan geegeven heb.
Als rechtgeaarde Schapendoes moet Yoda natuurlijk ook agility gaan beoefenen en ik moet Baldr uiteraard ook blijven trainen.

In tien dagen terug naar normaal

Vanochtend met alle drie de honden los een lange wandeling gemaakt.
Baldr heeft zich bij de situatie neergelegd, alleen Teun blijft naar doen en stookt Baldr dan op.
Gelukkig blijkt Yoda niet met teven te vechten, hij weet echter zo overtuigend te dreigen dat ze hem niet durft aan te vallen.
Yoda is een veel makkelijkere hond dan Baldr.
Waar ik overigens van overtuigd was voordat ik eraan begon, aangezien ik natuurlijk wist dat hij het karakter van zijn vader Tjalfi had.
Zoals het er nu uitziet hou ik Yoda gewoon zelf.
Hoe dat moet als mijn nieuwe teefje zich aandient zien we dan wel weer.
De vraag is toch al of Teun het puppy niet meteen doodbijt.

Door Deskundigen ter dood veroordeeld

Zowel de Rasvereniging, De Raad van Beheer enz. enz. als een professionele gedragsbeoordelaar veroordeelden Yoda ter dood, puur op basis van de achteraf onjuist gebleken informatie, en het momentane gedrag van de hond.
De Duitsers bleken wat dat betreft professioneler, want die zeiden allemaal dat je eerst moet nagaan wat er nog mogelijk is met een hond vóór je je oordeel velt.
Blijkt de hond binnen week geheel gerecupereerd!
Hij gedraagt zich als een jonge hond die voor het eerst kennis maakt met de wereld buitenshuis, zo blij is ie met elke hond die hij tegenkomt.
Yoda is ook nog heel leergierig en begint het volgen aan de lijn al te vertonen.
Hij blaft inmiddels op orkaankracht, met de typische blaf van zijn grootvader Drakie.
Ik geloof trouwens dat die jongens seksspelletjes met hem speelden, dat blijkt uit zijn gedrag.

Tijd geneest wonden, binnen een week bij honden

Yoda is weer helemaal de oude.
Vandaag de dierenarts bezocht en die vond het niet eens nodig hem iets tegen de angst te geven want hij was ineens niet bang meer.
Hij liep los door de praktijk te wandelen alsof ie dat dagelijks deed, liet zich aaien door het zoontje van de dokter en zelfs bij het prikken gaf hij geen krimp.
Buiten begon hij tegen me te blaffen toen ik blijkbaar te lang naar zijn zin stond te praten met een voorbijganger en thuisgekomen ging hij in de tuin met me spelen.
Met Baldr en Teun maakt hij nu ook korte metten.
Tijd dat hij weer verdwijnt, zij het zeer tegen mjn zin!

Eeuwenlange mishandeling bezorgde Schapendoes zijn veerkracht

De bewoners der Lage Landen waren in de Middeleeuwen berucht om hun wreedheid jegens dieren, honden incluis.
Alleen degenen die ertegen konden bleven leven en dankzij hun genen herstelt Yoda zich op haast wonderbaarlijke wijze.
Vanavond zat hij ineens te blaffen toen ie alleen thuis gelaten was omdat ik de anderen uitliet.
Verder kwam hij ineens naast me zitten toen ik aan het computeren was, trok zich niks aan van het geblaf en gedreig van Baldr en wijkt niet meer van mijn zijde.
Baldr zat aan mijn andere zij en toen ik Yoda aaide sprong hij ineens omhoog en beet me gemeen hard in mijn oor.
Daarna kwam hij met een piepend speeltje hinderlijk aandacht trekken en tenslotte begon hij heel hard in mijn hand te bijten.
Ik heb ze samen uitgelaten en de enige waar ik mijn handen vol aan had was Baldr.
Yoda is een kop groter dan Baldr en in het bezit van een formidabel gebit dus Baldr speelt met zijn leven!

Fokker heeft vooral mensenkennis nodig

De nachtmerrie van iedere rechtgeaarde fokker is dat je je hond in handen van het soort mensen als de eigenaar van Yoda geeft.
Vandaar dat veel fokkers beweren dat ze je de hond leveren die bij jou aard past, alsof ze je karakter in een paar gesprekken kunnen doorgronden.
Ik dacht ut niet, hé!
De aard van mijn honden doorgronden in negen weken lukt mij nog wel, maar mensen die een puppy zien, zetten daar meestal hun zinnen zo op dat ze er niet voor terugdeinzen je iets op de mouw te spelden.
Met mannen kom ik er meestal wel uit wat voor vlees ik in de kuip heb, maar van vrouwen heb ik weinig sjoege.
Helaas waren alle belangstellenden voor mijn nest van de zwakke sekse, en mijn honden zijn in allemaal door gescheiden vrouwen meegenomen, op twee na, waarvan de een er een vriend op na hield en de ander een echtgenoot.
Een van die gescheiden vrouwen liet haar hondje stelen, die kwam uiteindelijk terecht bij een Duits echtpaar, dat echter onmiddelijk gingen scheiden.

Yoda herstelt te snel

Vandaag wilde Yoda al uit zichzelf mee uit en buiten speelde hij zelfs met een vreemde hond.
Ook binnenshuis zoekt hijme nu steeds op, wat hee lvervelend is voor mijn andere honden, hetgeen ze duidelijk laten horen ook.
Mijn idee om daarom mijn eigen reu Baldr de deur uit te doen, viel totaal niet in goede aarde in mijn kennissenkring.
Daarom heeft Yoda´s snelle herstel me in een impasse verzeild doen raken.
Om verder te komen met Yoda moet ik hem meer aandacht geven dan mijn eigen honden, hetgeen niet zal lukken zonder schade aan mijn eigen honden.
Maar pappen en nathouden is ook niet zonder schade voor het herstelproces van Yoda.
Ik zal dus maar proberen hem sneller geplaatst te krijgen dan me lief is.

Instinct is hulpmiddel, geen oplossing

Vandaag kon ik Yoda al een uur lang buiten aan de lijn uitlaten, zonder problemen.
Daarna heb ik beide reuen een bot gegeven en nu liggen ze gebroederlijk naast elkaar te kluiven,
tot de kluiven opzijn en Baldr Yoda weer wil aanvliegen.
Maar daar steek ik een stokje voor gezien de geestestoestand van Yoda.
Als die gaat vechten is het op leven en dood en daar zijn beide reuen me te kostbaar voor.
Ook Teun moet van mij bij hem uit de buurt blijven omdat ze met haar geblaf Baldr ophitst.
Beide honden tonen hun jaloezie nadrukkelijk.
Teun door overal in de weg te gaan zitten en te weigeren opzij te gaan, Baldr door allerlei dingen van het aanrecht te gaan stelen, gedrag dat ze beiden nog nooit vertoond hebben.
Buiten moet Baldr ineens ook letterlijk overal geurvlaggen planten, terwijl ik hem dat eigenlijk allang afgeleerd heb.
Zodra ik zijn naam z eg barsten ze allebei in geblaf uit en schrikt Yoda zich weer dood.
Heel vervelend allemaal.

Problemen oplossen door ze te negeren

Werkt wel bij honden.
Ik heb Yoda vanaf donderdag 18.00 uur tot zondag 02.00 uur achter zijn struik laten zitten en alleen om de paar uur erachter vandaan gelokt door hem te roepen met iets lekkers in de hand en zodra hij dat aanpakte liep ik weer terug het huis in.
Om 2 uur vanochtend begon het te regenen en vond ik het onverantwoord hem nog langer buiten te laten zitten. Dus ik bleef deze keer zitten tot ik hem kon aaien en toen liep ie zo met me mee,
Inmiddels ligt hij alweer uren naast de bank te slapen.
helemaal verkleumd.

Verantwoord fokken betekent decennia vooruit plannen

De doorsnee fokker kiest een partner voor zijn hond uit het beschikbare aanbod, maar ik bemoei me zelf met de selectie van de teef waarmee ik mijn derde nest wil fokken.
Althans ik heb nu een paar jaar rondgekeken naar een geschikte vader en ben tot de slotsom gekomen dat Miro het moet worden.
Dat Thaïle de moeder moest worden stond al vast, aangezien ze de enige uit mijn nest is die zich mag voortplanten.
Dat ik in 2008 mijn volgende teef zou nemen had ik al in 2002 besloten, maar toen ik vorig jaar eenmaal tot die slotsom kwam, bleef ik vervolgens vastbesloten dat het zo moest zijn.
Dat bleek voldoende, want vandaag ontving ik een mailtje van de eigenaar van Thaïle dat hij haar overdeed aan de fokker van Miro, die van plan was uit die combinatie een nestje te halen.
Bij zo'n oude teef is de kans op een mager resultaat reëel aanwezig, maar de teerling lijkt geworpen.
De oude techniek van Wu-Wei werkt dus nog altijd, want deze uitkomst heb ik bereikt door letterlijk helemaal niks te doen, alleen maar te willen dat het zo zou zijn.

De nare kant van honden fokken

Is dat je met schapendoezen meestal met meerdere jongen opgescheept wordt en je dus van een aantal afstand moet doen.
Kom je er dan achter dat je hond niet goed behandeld wordt dan sta je feitelijk machteloos.
Vooral als je pas achteraf hoort hoe het werkelijk was.
Yoda blijkt dus met een muilkorf en een electrische antiblafband te hebben rondgelopen.
Geen wonder dat hij veranderd is in een neurotisch wrak.
Maar ik heb er tot nog toe vertrouwen in dat hij te genezen valt vanwege zijn 100% Schapendoezenkarakter!

Vertrouwen in de mens diep geschokt

Yoda blijkt zeker geen hond die uit zichzelf aanvalt.
Integendeel zelfs, hij gaat de confrontatie juist uit de weg, maar wordt ie in het nauw gedreven dan neemt zijn instinct het over en verandert hij in een wilde wolf.
Zijn vader Tjalfi was exact hetzelfde.
Voelde hij zijn leven bedreigd dan veranderde hij in een onverslaanbare vechtmachine, die gevechten binnen seconden winnend beëindigde.
Maar normaliter was hij juist een hele zachte hond, superintelligent en terughoudend in zijn benadering van anderen, mensen incluis.
Juist omdat Yoda ook zo zacht en meegaand was dacht ik dat hij het wel zou rooien, maar tegen een verkeerde aanpak is geen kruid gewassen.
En tegen kinderen ook niet.

De beste Schapendoezen bijten van zich af

Als je ze verkeerd behandeld.
Voor mij een teken van adel, voor de rasvereniging een reden ze af te maken.
Althans dat advies kreeg ik gisteren, toen ik ze raadpleegde over een van mijn honden, die een peuter van het gezin gebeten zou hebben en buiten de deur andere mensen.
Dat de hond dat deed omdat hij jaren gepest was geweest door de kinderen van het gezin, die hem ook ophitsten tegen allochtoonse buurtgenoten, deed niet terzake.
Ik heb hem direct weggehaald daar, en hij zit nu in mijn tuin te bekomen van de schrik.

fokkers maken vinden juiste hond schier onmogelijk

Het zoeken naar een teef van de juiste aard voor het terugfokken van Drakie uit de nesten van de fokkers kostte me jaren en heeft me feitelijk niks opgebracht.
Reden daarvan was de nieuwe (in mijn ogen dan) mode van fokkers om zelf te willen bepalen wie welke hond krijgt. Ze beelden zich tegenwoordig in dat ze aan de hand van een paar gesprekken iemands karakter zo terdege kunnen inschatten dat ze kunnen bepalen welke hond bij ze past.
Er van af gezien dat ze daarbij over het hoofd zien dat die hondjes van zeven weken hun ware aard nog helemaal niet uiten kunnen, overschatten ze hun eigen kapaciteiten schromelijk, of ze moesten zich schamen dat ze zich ondanks zulke uitzonderlijke kwaliteiten onledig houden met het fokken van honden.

Oudste stam van de Schapendoes

Uit het stukje in de vorige bijdrage blijkt al dat Baldrs vader niet alleen uniek was doordat hij de enige nazaat van zijn ouders was die zich nog kon voortplanten, maar ook omdat hij in generaties dichter bij de beginhonden stond dan enige andere Schapendoes.
Nu ook Baldr de enige nakomeling van zijn vader en moeder is die zich nog kan voortplanten maakt hem dat uiteraard nog unieker, zeker doordat het verschil in generaties tussen hem en de rest ondertussen ook groter geworden is.
Afgezien daarvan ben ik heel tevreden met Baldr, aangezien mijn doel destijds was het terugkrijgen van een reu van hetzelfde uiterlijk plus karakter als Drakie en ik daar boven verwachting in ben geslaagd. Dat Baldr desondanks een heel andere hond is geworden dan zijn grootvader komt doordat het gedrag van een hond voor tachtig procent bepaald wordt door zijn omgeving, in dit geval dus Baldrs moeder.

Is mijn Schapendoes geschikt voor de fok?

Hoe geschikt je hond zelf is doet er minder toe dan men doet voorkomen, aangezien elke hond dezelfde gebreken kan doorgeven die zich niet bij hemzelf maar wel bij nest-broers of -zusters voordoen. Idem dito voor vertoond gedrag.
Dat is ook de reden waarom ik anders dan de meeste andere Schapendoesfokkers geen jonge reuen inzet, aangezien Schapendoes pas heel laat volwassen worden en hun ware aard duidelijk wordt.
Nu Baldr, de zelfgefokt reu die ik als vader wil gebruiken, aan zijn zesde jaar is begonnen en al zijn nestgenoten net zulke stabiele Schapendoezen blijken te blijven als hijzelf heb ik me wat dat betreft groen licht gegeven.
In onderstaand stukje uit de Doesjepost een verslagje waaruit e.e.a. blijkt.

Honden fok je omdat je het leuk vind

Elke andere reden diskwalificeert de fokker.
Er zijn reubezitters die het doen om hun hond te plezieren, wat wel een goede reden is, maar reuenbezitters worden nu eenmaal niet als fokkers gezien.
Ik fok dus omdat ik het leuk vind, maar daarmee bedoel ik niet dat ik doe waar ik zin in heb.
Ik vind het ook leuk om wat ik doe zo goed mogelijk te doen, en omdat het doel van mijn fokkerij het verkrijgen van een volgende hond is, wil ook zeker weten dat het goed zit.
Mijn volgende hond zal dus weer een Schapendoes worden en wel van dezelfde kwaliteit als zijn overgrootvader, hetgeen helemaal niet vanzelf spreekt aangezien de huidige enorme drift in het ras allerlei kwaliteiten doet verdwijnen, ze worden a.h.w. de genenpool uitgespoeld doordat het meerendeel van de jaarlijkse aanwas op dezelfde honden teruggaat.
Oorzaak daarvan is het beleid van de rasvereniging, die alleen de inteeltcoëfficient van voorgenomen combinaties bekijkt, zonder acht te te slaan op de verwantschap met andere combinaties.
Om het ras gezond te houden is het noodzakelijk zoveel mogelijk verschillende honden van verschillende afstamming te gebruiken, naast natuurlijk de noodzaak om alleen honden met de juiste werkeigenschappen in te zetten.
De vragen die ik mezelf moet stellen voordat ik kan gaan doen wat ik leuk vind zijn dus ten eerste of mijn hond over de juiste kwaliteiten beschikt en ten tweede of hij kwa voorouders voldoende verschilt van het doorsnee fokproduct.

De beste fokkers fokken niet II

De Schapendoes werd niet meegenomen in bedoeld onderzoek en zou dus wel eens van veel authentieker oorsprong kunnen zijn.

Wat het des te meer de moeite waard maakt ervoor te waken dat de ware aard van het ras behouden blijft.

Hetgeen zoals gezegd onmogelijk is wanneer die aard volkomen buiten beschouwing blijft bij het fokken.

Een verantwoordelijk fokker, die fokt uit liefde voor het ras, begint dus niet direct met zijn eerste hondje te fokken maar verdiept zich eerst in het ras en doet ervaring op in de omgang ermee.

Het bijzondere van de Schapendoes zijn zijn werkeigenschappen en je zult dus eerst jaren met ze moeten werken voordat je kijk krijgt op de eigenaardigheden ervan.

Werkeigenschappen die op zich overigens niets met schapen te maken hebben aangezien het hier om een all-roundwerkhond gaat, die vaker voor andere zaken dan voor het scheperen (het Nederlandse woord voor: "schapen hoeden") ingezet werden.

Het kost dus jaren om het juiste inzicht te verwerven en daarna misschien nog jaren voordat de geschikte hond verkregen en de juiste partner ervoor gevonden is.

Daarna kost het jaren vóórdat duidelijk is of aan de verwachtingen voldaan is.

Pas als de kinderen van je hond volwassen zijn krijg je daar kijk op en dan kost het je weer jaren om je volgende voortplanters te vinden.

Een echte topfokker fokt derhalve slechts zeer sporadisch en de beste doen het nooit.

Mijn eigen fokfrequentie ligt momenteel op éénmaal per eeuw.
Waarmee ik me vooralsnog dé tokfokker van schapendoezen noemen kan!

De beste fokkers fokken niet

Honden fokken is makkelijk zat en kost je nauwelijks wat.
Doe je het met rashonden dan levert het zelfs geld op.
Vandaar dat er sinds het begin van deze eeuw honderden mensen met Schapendoezen zijn gaan fokken.
Toch geven slechts een paar ervan openlijk toe dat het ze om geld gaat, de meesten verbloemen dat achter een hoop pretenties en mooie woorden.
Beoordeel ze op hun merites via de nestenlijst van de rasvereniging en je zult ontdekken dat ze bijna allemaal met hun eerste hondje van dit ras zijn gaan fokken en vervolgens nauwelijks drie jaar konden wachten voor ze hun volgende nest produceerden.
Om verantwoord en in het belang van het ras te kunnen fokken zul je je toch eerst moeten verdiepen in de eigenaardigheden ervan, vóórdat je kunt beoordelen of je hondje beschikt over de juiste aard voor het moederschap, en kunt inschatten welke aard vader dat verlangt.
Uiteraard hanteren al die rasvermeerderaars i.p.v. verbeteraars hetzelfde smoesje, namelijk dat hun onervarenheid opgevangen wordt door de begeleiding van de rasvereniging, maar wat ze er niet bijzeggen is dat die rasvereniging alléén controleert of de honden vrij zijn van genetische gebreken (voor zover bekend dan) en daarnaast of ze wel mooi genoeg en niet te nauw verwant zijn.
Toch is de juiste aard veel belangrijker dan uiterlijk schoon of mate van verwantschap!
De vitaliteit van de Schapendoes is het levend bewijs van dit laatse, want zijn stamboom hangt vol vruchten van vader/dochter-, vader/kleindochter-, broer/zus- en zoon/moedercombinaties.
Daarnaast vormt het selecteren op schoonheid oftewel op de mate waarin de rasstandaaard benaderd wordt rechtstreeks een bedreiging voor het voortbestaan van de Schapendoes, doordat het de zo broodnodige variatie uit de genenpool spoelt.
Afgezien daarvan is het gewoon zo dat de meeste teven net zoals de meeste vrouwen niet voor het moederschap geschikt zijn, en door wel met ze te fokken veranderen de bijzondere werkeigenschappen van het ras in onvoorspelbaarheid, met alle risico van dien.

Natuurlijk het lot dat alle rassen treft,die in de macht van de officiële Cynologie geraken, maar wat de Schapendoes betreft is dat extra jammer omdat het dankzij zijn ontstaansgeschiedenis een veel puurder ras of liever soort hond is dan alle andere door de FCI erkende rassen.
Althans volgens het onderzoek waar het in onderstaand artikel over gaat.